بهترین گوشی های ۲۰۱۷ نمایشگاه MWC

برترین ها - محمدرضا مرتضایی: این روزها نمایشگاه MWC 2017 در حال برگزاری است و شرکت نوکیا نیز از سه گوشی هوشمند جدید خود از جمله نسخه به روز شده مدل 3310 رونمایی کرده است. موتورولا نیز  دو گوشی ارزان قیمت به نام های G5 و G5 پلاس را با خود به این نمایشگاه آورده است. برای کسب اطلاعات بیشتر از جدیدترین گوشی های رونمایی شده در این نمایشگاه در ادامه با ما همراه باشید.

 

 

MWC 2017 یا کنگره جهانی موبایل در واقع بزرگترین نمایشگاه گوشی محسوب می شود که هر سال در تاریخ 27 فوریه تا 2 مارس برگزار می شود.

در خلال نمایشگاه امسال، بسیاری از پرچمداران برندهای معروف مثل هوآوی P10، سونی اکسپریا X2 و LG G6 رونمایی شدند؛ اما این نمایشگاه فقط مربوط به گوشی ها نیست و در آن شاهد رونمایی از برخی ساعت های هوشمند جدید و تبلت و لپتاپ های جدید نیز هستیم. 

 

ال جی در MWC 2017

 

LG G6

G6 احتمالاً مهم ترین گوشی ال جی در این نمایشگاه محسوب می شود که با ابتکاراتی که در آن به کار رفته است عنوان سخت ترین گوشی هوشمند را احتمالا از آن خود خواهد کرد. ال جی G6 اولین گوشی معروف و پرچمداری بود که در نمایشگاه امسال رونمایی شد. اثری از حالت ماژولار در آن دیده نمی شود و به جای آن این گوشی از یک طراحی بسیار زیبا و تمام صفحه استفاده کرده است. در گوشی جدید ال جی از صفحه نمایشی 5.7 اینچی با نرخ 18:9 و فناوری فول ویژن QHD+ استفاده شده است.طراحی این گوشی بدان معنا نیست که با یک باتری کوچک در زیر قاب گوشی مواجهیم بلکه از یک باتری بزرگ با ظرفیت 3300 میلی آمپر ساعت در آن استفاده شده است. در این گوشی 32 گیگابایت حافظه داخلی و دو دوربین 13 مگاپیکسلی در جلو و عقب آن به کار گرفته شده است.

 

 

ال جی G6 اولین محصول مشترک حاصل از همکاری ال جی و دالبی است و به همین خاطر بهترین نوع از فناوری پیشرفته HDR موجود در بازار را در این گوشی مشاهده می کنیم. لازم به ذکر است، ال جی G6 توسط چیپ اسنپدراگون 821 پشتیبانی می شود.

 

---

LG X power2

ال جی در خلال این نمایشگاه از دیگر محصول خود یعنی LG X power2 نیز رونمایی کرد؛ مسئولین ال جی مدعی هستند این گوشی قادر است دو روز شارژ باتری داشته باشد و این به خاطر تجهیز آن با باتری 4500 میلی امپر ساعتی است. کارشناسان ما طراحی این گوشی را مناسب ارزیابی کردند اما از نظر قدرت و دیگر مشخصات آن از جمله وضوح تصویر و حافظه داخلی کم، آن را گوشی بالارده ای نمی دانند. با این حال باید به این نکته اشاره کرد که در این گوشی از یک دوربین 13 مگاپیکسلی در پشت و یک دوربین 5 مگاپیکسلی در جلوی آن استفاده شده است.

 

 

 

---

سونی در MWC 2017

سونی از چهار محصول خود در نمایشگاه امسال رونمایی کرد و تمرکزش بر روی توسعه برند XZ  و ارتقا آنها به مدل های پرمویم با آپشن های متفاوت بوده است و البته نیم نگاهی نیز به تولید گوشی های خوش قیمت مدل XA داشته است.

سونی اکسپریا XZ پرمیوم، در واقع پرچمدار جدید سونی محسوب می شود و با ابتکارات جالبی در صفحه نمایش پا به عرصه رقابت در بازار گوشی های هوشمند گذاشته است. البته هنوز قیمت این گوشی های بالارده زیبای سونی اعلام نشده است و باید منتظر اعلام رسمی قیمت های این گوشی ها باشیم.  مدل XZ پرمیوم از صفحه نمایش 4k بهره می برد و از یک چیپ اسنپدراگون 835 در آن نیز استفاده شده است. اندازه صفحه نمایش این گوشی 5.5 اینچ است که از فناوری HDR نیز در آن استفاده شده است. نسخه اندروید این گوشی 7.1.1 است و به گفته مسئولین سونی این گوشی ضد آب نیز می باشد.

 

 

سونی اکسپریا XZs

سونی اکسپریا XZs یک گوشی ناشناخته محسوب می شود.این مدل، پرچمدار سونی محسوب نمی شود اما در عین حال نیز نمی توان ان را در ردیف گوشی های میان رده قرار داد. این مدل از گوشی های XZ کوچکتر است و در مقابل پرچمدار سونی مشخصات فنی پایینتری دارد. در این گوشی از اسنپدراگون 820 به جای اسنپدراگون 835 استفاده شده است. صفحه آن فول HD با اندازه 5.2 اینچی است و دوربین آن نیز 19 مگاپیکسلی است و همین امر بر قیمت آن قطعا می افزاید.

 

 

 

سونی اکسپریا XA1/Ultra

این گوشی برای نسل جوان طراحی شده است. صفحه آن 6 اینچی است که آن را در تقریبا به یک فبلت تبدیل کرده است. این گوشی از یک دوربین 23 مگاپیکسلی در پشت و یک دوربین 8 مگاپیکسلی در جلو بهره می برد. فناوری به کار رفته در این گوشی در سال 2015 توسط سونی مورد استفاده قرار گرفته بود و به همین خاطر این گوشی در زمره گوشی های میان رده قرار می گیرد.

 
صفحه این گوشی 1080 پیکسلی است و از 3 گیگابایت حافظه داخلی استفاده می کند که بدین معناست که به این زودی ها پیغام کمبود حافظه را مشاهده نخواهید کرد.

سونی اکسپریا XA1 Ultra تقریبا مشابه نمونه قبلی است با این تفاوت که از یک دوربین 16 مگاپیکسلی در جلوی آن استفاده شده است که برای عاشقان سلفی یک گزینه مناسب محسوب می شود.هنوز مشخص نیست این گوشی چه زمانی به بازار ایالات متحده و انگلستان وارد خواهد شد اما به زودی این موضوع به اضافه قیمت آن از جانب مسئولین سونی اعلام خواهد شد.

 

 

 

---

سامسونگ در نمایشگاه MWC 2017

نمایش سامسونگ گلکسی 8

پرچمدار جدید سامسونگ به عنوان یکی از ستاره های این نمایشگاه به شمار می رفت اما سامسونگ تایید کرد که از این گوشی در نمایشگاه امسال رونمایی نخواهد کرد و این بدان معناست که گلکسی S8 اج را نیز در این نمایشگاه نخواهیم دید.

اما سامسونگ همچنان علاقه مند بود تا گلکسی S8 به عنوان ستاره این نمایشگاه به حساب بیاید و از این حیث،طی یک تیزر تبلیغاتی اعلام کرد که این مدل قطعا پرچمدار جدید این شرکت خواهد بود. در ویدئویی که در این مراسم در مورد گلکسی S8 پخش، سامسونگ اعلام کرد که مراسم رونمایی از این گوشی در تاریه 29 مارس به طور همزمان در نیویورک و لندن انجام خواهد شد.

از تصاویری که در این تیزر تبلیغاتی از طراحی گلکسی s8 مشخص شد، این موضوع مشخص است که سامسونگ از طراحی جدیدی در این گوشی استفاده کرده است.

 

 

 

سامسونگ گلکسی تب S3

 
با نگاهی به تبلت گلکسی تب S3 در می یابیم که این دستگاه نمونه به روز شده ای از محصولات قبلی سامسونگ به حساب می آید. وزن این تبلت 429 گرم و قطر آن 6 میلی متر است.  این تبلت از32 گیگابایت حافظه داخلی بهره می برد و از USB نوع C در آن استفاده شده است؛ صفحه نمایش آن 9.7 اینچی است که متاسفانه AMOLED در آن به کار نرفته است اما خوشبختانه وضوح تصویر 2048 در 1536 با مشخصات QXGA خبر خوبی برای علاقه مندان به این محصول خواهد بود. بدون شک، کاربران این تبلت از اینکه می توانند از قلم نوری S-pen در این تبلت استفاده کنند، خوشحال خواهند شد. این قلم نوری بسیار شبیه مدادهای استدلر نوستالژیک است.

 

 

 

سامسونگ گلکسی بوک

سامسونگ همچنین در این نمایشگاه از لپتاپ 2 در 1 خود موسوم به گلکسی بوک رونمایی کرد. این محصول در واقع یک به روزسانی از تب پرو S محسوب می شود که سامسونگ با ایجاد تغییراتی مبتکرانه قصد دارد با سرفیس بوک های مایکروسافت رقابت کند. گلکسی بوک سامسونگ در دو سایز 1.06 اینچی(با پردازنده دو هسته ای اینتل 2.6 گیگاهرتزی) و 12 اینچی (با پردازنده دو هسته ایCore i5 اینتل با سرعت 3.1 گیگاهرتز)  عرضه خواهد شد. 

 

 

 

---

هوآوی در نمایشگاه MWC 2017

طبق انتظار از هوآوی p10 و هوآوی p10 پلاس در نمایشگاه mwc 2017 رونمایی شد. هواوی P10 پرچمدار جدید هواوی محسوب می شود که به نظر می رسد شانس چندانی برای رقابت با دیگر پرچمداران مطرح بازار نداشته باشد چرا که اگر شما در حال حاضر هوآوی P9 داشته باشید و یک P10 را به دست بگیرید تفاوت چندانی با یکدیگر احساس نخواهید کرد.

در طراحی آن خلاقیت هایی به کار رفته است که به زیبایی این گوشی افزوده است. انحناهای p9 را در این گوشی نمیبینیم و به هیمن علت بسیار خوش دست تر از p9 محسوب می شود.همچنین یک سنسور اثر انگشت در جلوی گوشی به کار رفته است. مشخصات داخلی این گوشی بسیار قدرتمند است چرا که از پردازنده کایرین 960 در ان استفاده شده است و دوربین ان نیز تقویت شده و از یک دوربین 12 مگاپیکسلی رنگی و یک دوربین 20 مگاپیکسلی مونوکروم در آن استفاده شده است. 

 

 

 

ساعت هوآوی 2 / کلاسیک

هوآوی در این نمایشگاه از دو ساعت هوشمند جدید خود نیز رونمایی کرد.واچ 2 با سنسورهای قابل توجه و باتری ارتقا یافته ای عرضه شده اما طراحی آن چندان جالب به نظر نمی رسد و این به علت تمرکز بر اسپورت بودن این ساعت است.در این ساعت از امکاناتی مثل GPS، پایش ضربان قلب استفاده شده است و ضدآب و ضد گرد و غبار است.

اگر به دنبال ساعتی با طراحی بهتر هستید، پیشنهاد می شود به سراغ مدل کلاسیک این ساعت بروید.

هر دوی این ساعتها از اندروید ویر 2.0 استفاده می کنند و از دستیار گوگل و NFC در آن استفاده شده است.

 

 

---

ZTE در نمایشگاه MWC 2017

بدون شک تاج نمایشگاه امسال گوشی گیگابیت ZTE است. در پیش نمایشی که از این گوشی پخش شد از این گوشی به عنوان سریع ترین گوشی جهان یاد شد. گفته می شود این گوشی قادر است با سرعت 1 گیگابیت بر ثانیه به دانلود بپردازد و سرعتش ده برابر سرعت گوشی های فعلی بازار است و این به خاطر استفاده از  فناوری 5G در این گوشی است. و این گوشی به عنوان اولین قدم ZTE در دنیای گوشی ها در استفاده از فناوری 5G در آنها به شمار می رود.

این گوشی در حال حاضر یک نمونه اولیه به شمار می رود و هنوز به تولید انبوه نرسیده است اما شواهد نشان می دهد که این شرکت توانایی انجام این کار را دارد. تا نمایشگاه بعدی می توانید صبر کنید تا از مزایای این فناوری جدید مطلع شوید.

 

 

 

ZTE Blade V8 Mini/Lite

ZTE جدای از رونمایی از محصولی که هنوز وجود ندارد، به رونمایی از دو محصولی که در حال حاضر تولید شده اند نیز پرداخت.

ZTE Blade V8 Mini  از اندروید نوقا استفاده می کند و از یک صفحه نمایش ارزان قیمت فول HD نیز در آن استفاده شده است.این گوشی را نمی توان در زمره گوشی های قدرتمند بازار به حساب آورد اما وضوح تصویر آن را می توان قابل قبول دانست چرا که 1080 پیکسل است. این گوشی سعی دارد با موتو G5 موتورلا رقابت کند  و بسیار سبک تر از مدل ZTE Blade V8 Pro محسوب می شود.

نسخه سبک وزن دیگر ZTE نیز مدل ZTE Blade V8 Lite محسوب می شود که از یک لنز دوربین دوگانه و صفحه ای فول HD بهره می برد اما مشخصاتش به خوبی ZTE Blade V8 Mini نیست.

 

 

 

---

موتورولا و لنوو در نمایشگاه MWC 2017

این روزها موتورولا تحت برند لنوو روزگار خوشی را سپری می کند و توانسته با افزایش دادن بودجه تولید گوشی هایش، محصولات در خور و رده بالای و خوش قیمتی مثل موتو Z را به بازار عرضه کند.

بر طبق اعلام مسئولین موتورولا، گوشی های موتو G5 و موتو G5 پلاس دو گوشی ارزان قیمت با ویژگی هایی تقریبا رده بالا هستند که در آینده نزدیک به بازار عرضه خواهند شد.

هر دو گوشی در ماه مارس سال جاری عرضه خواهند شد؛ طبق آخرین اخبار دریافتی از شرکت موتورولا، گوشی موتو G5 با قیمت 199 یورو و موتو G5 پلاس نیز با قیمت 229 یورو روانه بازار خواهند شد.

 

 

 

موتو G5 پلاس

 این دو گوشی از بدنه ای فلزی بهره می برند و در انها از حسگر اثر انگشت و یک صفحه نمایش فول HD استفاده شده است؛ نسخه اندروید به کار رفته در این گوشی ها 7 است.

هر دوی این گوشی ها مجهز به فناوری دستیار گوگل هستند که آنها را به ارزان ترین گوشی موجود در بازار بدل کرده که از دستیار گوگل استفاده می کنند.اگر علاقه مند به استفاده از ویژگی پرداخت اندرویدی هستید، باید گوشی G5 پلاس را انتخاب نمایید چرا که G5 از فناوری NFC پشتیبانی نمی کند. در کمال شگفتی، موتورولا اعلام کرده که این دو گوشی به زودی سرویس صوتی الکسای آمازون را نیز پشتیبانی خواهند کرد.

 

 

 

لنوو تب 4

لنوو نیز در این نمایشگاه از تبلت تب 4 خود رونمایی کرد. قیمت این تبت چندان با مشخصات آن تناسبی ندارد اما طراحی درجه 1 آن، چشم هر کاربری را به خود جلب می کند. تب 4 و 8 و 10 همگی از پردازنده هشت هسته ای کوالکام MSM8917 استفاده می کنند و از صفحه نمایش 1280*800 و 2 گیگابایت حافظه در آنها استفاده شده است.مدل های پلاس این تبلت از اسنپدراگون 625 استفاده می کنند. 

 

 

 

---

نوکیا در نمایشگاه MWC 2017

نوکیا 6

بله درست متوجه شدید، بازگشت مجدد نوکیا! بخش گوشی این برند معروف و قدیمی دنیا گوشی ها به HMD واگذار شده و این شرکت در نمایشگاه امسال سه گوشی جدید را به دوستدارن خود معرفی کرد. همه این گوشی ها در سه ماهه دوم سال جاری به بازار عرضه خواهند شد که زمانی بین ماه های آوریل و ژوئن خواهد بود اما به نظر می رسد هرچه به این ماه ها نزدیک تر شویم، زمان های دقیق رونمایی و مکان رونمایی به طور دقیق تری اعلام شوند.

این کمپانی در حال حاضر، نوکیا 6 را در بازار چین عرضه  کرده است و به نظر می رسد نوکیا 6 نسبت به نوکیا 5 و نوکیا 3 از اقبال بیشتر کاربران برخوردار خواهد شد.

هر سه مدل گوشی های جدید نوکیا ارزان قیمت هستند و با طراحی زیبا و ویژگی های خوبی که دارند، چشم هر خریداری را به خود جلب خواهند کرد.

 

 

نوکیا 6 بهترین گوشی در بین این سه گوشی محسوب می شود؛ این گوشی از یک صفحه نمایش 5.5 اینچی فول HD  با اسنپدراگون 430 و 3 گیگابایت رم  استفاده خواهد کرد و از یک دوربین 16 مگاپیکسلی در پشت و 8 مگاپیکسلی در جلو و یک اسکنر اثر انگشت و یک باتری 3000 میلی آمپر ساعتی بهره می برد. این مشخصات، در واقع مشخصات یک گوشی بالارده محسوب نمی شوند اما قیمت این گوشی نیز در سطح گوشی های پرچمدار نیست چرا که تنها 229 یورو قیمت دارد.

 

نوکیا 5

نوکیا 5 حد وسط امکانات در بین این سه گوشی را در اختیار دارد چرا که امکاناتی کمتر از نوکیا 6 و بیشتر از نوکیا 3 در آن به کار رفته است.

این گوشی از صفحه نمایش 5.2 اینچی با صفحه نمایش HD و اسنپدراگون 430 و 2 گیگابایت رم تجهیز شده است و 16 گیگابایت حافظه داخلی دارد. یک دوربین 13 مگاپیکسلی در پشت و یک دوربین 8 مگاپیکسلی در جلوی این گوشی قرار دارد و همچنین از اسکنر اثر انگشت و باتری 3000 میلی آمپر ساعتی در آن استفاده شده است. 

 

 

 

نوکیا 3

نوکیا 3 در واقع ساده ترین گوشی در بین این گوشی ها محسوب می شود که پایین ترین امکانات را در بین این سه گوشی دارد و البته پایین ترین قیمت را نیز در بین این سه گوشی به خود اختصاص داده است. در این گوشی از یک صفحه نمایش 5 اینچی HD استفاده شده است و یک پردازنده مدیاتک هشت هسته ای و 2 گیگابایت رم و 16 گیگابایت حافظه داخلی در آن به کار رفته است. دوربین پشت و جلوی این گوشی 8 مگاپیکسلی است و از یک باتری 2650 میلی امپری در آن استفاده شده است.

این گوشی از اسکنر اثر انگشت برخوردار نیست اما از سیستم عامل اندروید استفاده می کند و هر فردی را با هر بودجه ای قادر می سازد تا توانایی خرید این گوشی را داشته باشد.

 

 

 

نوکیا 3310

آخرین گوشی که در این نمایشگاه از نوکیا معرفی شد، 3310 نام دارد. گوشی 3310 اصلی حدود 17 سال قبل به بازار عرضه شد اما خاطره آن گوشی نوستالژیک همچنان باقی است و نوکیا با بازطراحی آن، یک بار دیگر دوستداران آن گوشی خاطره انگیز را خوشحال کرد.

شما در این گوشی اثری از صفحه لمسی یا سیستم عامل اندروید یا ویندوز و یا دوربین   نخواهید دید.

قیمت این گوشی حدود 40 یورو تخمین زده شده است و طراحی این گوشی سبک و نازک، طوری است که به سادگی در هر جیبی جا می شود.

از دیگر امکانات این گوشی می توان به جم هدفون، و یک پورت میکرو USB در بالای آن اشاره کرد که برای شارژ آن نیز به کار می رود. همچنین یک اسلات میکروSD در قسمت پایین گوشی قرار دارد که قادر است از کارت حافظه هایی تا ظرفیت 32 گیگابایت پشتیبانی کند.

گوشی جدید 3310 در چهار رنگ به بازار عرضه می شود: آبی، خاکستری،زرد کم رنگ، و قرمز

 

 

 

---

بلک بری در نمایشگاه MWC 2017

بلک بری keyOne

بلک بری در نمایشگاه امسال حضور پرفروغی را تجربه نکرد اما این سازنده گوشی که عمده تمرکزش بر روی ساخت گوشی های اقتصادی است با گوشی جدید خود به نام بلک بری keyone پا به این نمایشگاه گذاشت. این گوشی از اسم عجیب و طراحی عجیب تری برخوردار بود و در کل کمی عجیب به نظر می رسید.صفحه کلیدی فیزیکی تنها بخش کمی از طرفداران را که خواهان زنده شدن نوستالژی های قدیم خود بودند را خوشحال کرد ولی گوشی های اندرویدی بهتری در نمایشگاه وجود داشتند و همین امر باعث عدم اقبال به این گوشی شد.

 

 

گران قیمت ترین گوشی های جهان

معرفی گران قیمت ترین گوشی های دنیا

گوشی اندروید Gresso Radical؛ 2500 دلار

 

گرانقیمت ترین گوشی های دنیا

 

این گوشی از آلیاژ بسیار محکم تیتانیوم ساخته شده که اغلب در صنایع جوی (aerospace industry) و برای تولید ایمپلنت های پزشکی مورد استفاده قرار می گیرد. لوگوی در جلوی این گوشی هوشمند وجود دارد که جنس آن از تیتانیوم سفید یا تیتانیوم معمولی طلایی ساخته شده است. سخت افزار این گوشی زیاد تاثیر گذار نیست، پردازنده چهار هسته ای SoC تنظیم شده بر روی فرکانس 1.2 گیگاهرتز، دوربین 8 مگاپیکسلی، پشتیبانی از 2 سیم کارت که البته برای دستگاه ای در این سبک تولید کاملا معمولی است. قیمت این گوشی از 2500 تا 3000 دلار بستگی به جنس لوگوی آن متفاوت است.

 

 

 

گوشی اندروید Tonino Lamborghini Antares؛ 4000 دلار

 

 

گوشی لامبورگینی با طراحی خاص

 

Lamborghini Antares از فلزی ضد زنگ و در برخی محل ها چرم ساخته شده و با سخت افزار چهار هسته ای 1.5 گیگاهرتزی SoC، دو گیگا بایت حافظه رم و ساخته شده در آمپلی فایر های یاماها عرضه شده است. جعبه ای که این دستگاه در آن قرار دارد نیز با طراحی فوق العاده زیبا و هنری کار شده است. گوشی هوشمند  Tonino Lamborghini Antares  با قیمت 4000 دلار قابل تهیه است، دلیل این قیمت پایین! استفاده نشدن از الماس در ساخت این تلفن است.

 

 

گوشی Tag Heuer Meridiist Infinite؛ 5000 دلار

 

 

گوشی های گران قیمت

 

این دستگاه عجیب با یک لایه فتوولتائیک بر روی صفحه نمایش همراه شده است که تمام نور های طبیعی و مصنوعی را تبدیل به شارژ برای گوشی می کند. این ویژگی بسیار جالب و کارآمد است. گوشی Meridiist Infinite از تیتانیوم، لایه ای لاستیکی مانند و کربن ساخته شده است. تنها 1911 واحد از این دستگاه جالب و نفیس تولید شده که با برداشتن هزینه ای به اندازه 5000 دلار شما را دارای یک گوشی با 2.4 اینچ صفحه نمایش، 5 مگاپیکسل دوربین و 8 گیگابایت حافظه ذخیره سازی داخلی می کند.

 

 

گوشی اندروید Mobiado Grand Touch Executive؛ 6500 دلار

 

 

گرانترین گوشی های جهان

 

مواد به کار رفته در این تلفن ترکیبی از چند چوب و سنگ های گران قیمت است، از جمله آن ها می توان به چوب درخت آبنوس، سنگ مرمر و گرانیت نام برد. برای مکانیزم ایجکت کردن و جایگذاری سیم کارت در این دستگاه تحسین بر انگیز است. دستگاه لوکس و زیبای Mobiado با قیمتی در حدود 5000 دلار دوست دارد حسابی جیب شما را خالی کند و قطعا شما را از دستگاه هایی مثل سامسونگ و آیفون دور کند

 

اپل آیفون 4 (نسخه تاریخی)؛ 67,000 دلار

 

 

در ساخت بدنه پشتی این دستگاه از دندان یک تی رکس واقعی استفاده شده و خود بدنه پشتی از سنگ کمیاب meteoritic ساخته شده است. هر دو بخش یعنی دندان و سنگ میتوریتیک از آریزون بدست آمده اند و 65 میلیون سال قدمت دارند. لایه ای از الماس گرداگرد در کناره های این آیفون به کار رفته در حالی که لوگوی خود اپل در پشت دستگاه از پلاتین و الماس خالص طراحی و ساخته شده است. تنها 10 واحد از این گوشی تولید شده که هر کدام از آن ها 67,200 دلار قیمت دارد.

 

 

گوشی اندروید Nardin Chairman؛ 100,000 دلار

 

 

Nardin Chairman توسط شرکت ساعت ساز معروف سوئیسی ساخت شده که متخصص ساخت ساعت های لوکس و بسیار گران مکانیکی است. همانطور که در تصویر نیز مشخص است دکمه های این گوشی نیز از ساعت ها الهام گرفته شده و این ساعت مکانیکی سه دکمه زیبا در کناره ها دارد. در بخش سخت افزاری نکته ای جالب وجود ندارد، این گوشی هوشمند به پردازنده ای از I.MX مجهز شده و یک نسخه غیر اختصاصی از اندروید را اجرا می کند. جالب است که این گوشی هوشمند از یک سنسور اثر انگشت خوان نیز بهره می برد. این گجت لوکس در چندین نسخه متفاوت وجود دارد که گران ترین آن 100,000 دلار قیمت دارد چرا که از 3000 الماس با دست برش داده شده پوشیده شده است.

 

 

گوشی اندروید Jardin Secret؛ 120,000 دلار

 

 

این گوشی مخصوص خانمها ساخته شده است. مجموعه گوشی های Jardin Secret از 12 نوع دستگاه اندرویدی متشکل شده است که بیشتر آن ها از پوسته هایی از الماس، چرم سوسمار یا دکمه هایی از شیشه و سرامیک تزیین شده است. نسخه Black Insane با قیمتی در حدود 120,000 دلار گران ترین گوشی این مجموعه محسوب می شود که از جواهری همچون 75 الماس سفید باگت برش، دکمه ها ی از طلای سفید و چرم لاستیکی پوست تمساح ساخته شده است. 

 

 

اپل آیفون 5 نسخه الماس سیاه؛ 16,700,000 دلار

 

 

گرانترین موبایل جهان ساخت شرکت اپل

 

قیمت را درست خواندید این گرانترین گوشی جهان و لیست ما است و در حقیقت گران ترین گوشی سفارشی از آیفون است که تاکنون وجود داشته است. قیمت این دستگاه در حدود 16.7 میلیون دلار است، اما چرا؟ دکمه خانگی این آیفون 5 با الماس سیاه 26 قیراط جایگزین شده، الماس سیاه را اگر بشناسید به آن “carbonados” نیز گفته می شود و به این نام نیز شهرت دارد و یکی از کمیاب ترین و سخت ترین مواد معدنی در سیاره ما است. در کنار این صفحه خانگی بسیار مجلل، در این گوشی هوشمند فوق لوکس از 600 قطعه الماس دیگر و 135 گرم طلای 24 عیار استفاده شده است.

تبلیغات بدون نیاز به پول بازدهی باور نکردنی امتحان مجانی

۳هفته تبلیغ مجانی بدون ضرر با ما در ارتباط باشید تبلیغاتی که شما را به اوج می رساند این وبلاگ روزانه با میانگین ۴۳۰۰ نفر بیننده گزینه مناسبی برای تبلیغ است امتحان کنید ۳ هفته مجانی از این طرح بهره مند شوید منتظرتان هستیم###

۳ هفته رایگان تبلیغ کنید ما در انجام وظیفه بهترین هستیم شک نکنید####

این سایت زیر مجموعه سایت های بزرگ است شک نکنید که در انتخابتان برای تبلیغ اشتباه نکرده اید امتحان کنید ۳هفته تبلیغ رایگان در این سایت#####

میان رده عالی HUAWEI

ارائه نسخه تقلیل‌یافته‌ای از پرچمداران هواوی با پسوند لایت نخستین بار دو سال پیش با معرفی P8 Lite در کنار P8 انجام‌ پذیرفت؛ گوشی‌های لایت هواوی در طی دو سال گذشته همواره برخی از مشخصات پرچمدار اصلی را با قیمت کاملا مناسب‌تر برای رده میانی و پایین بازار ارائه کرده و معمولا فروش مناسبی را تجربه کرده‌‌اند. ایده ارائه یک نسخه تقلیل یافته از پرچمدار اصلی با نام‌‌گذاری مشابه در بسیاری از برندهای دیگر بازار نیز به چشم می‌خورد اما این ایده از حداقل دو سال پیش در اکثر رقبا کنار گذاشته شده است. سامسونگ پس از ارائه نسخه‌های مینی برای S3‌ و S4، آخرین بار در سال 2014 باS5 Mini‌ شانس خود را در این بازار امتحان کرد و پس از آن با کنار گذاشتن این ایده، توسعه اسمارت‌فون‌های جدید سری J و A برای رده میانی را در دستور کار قرار داد.

سامسونگ گلکسی S5 Mini

ال‌جی نیز پس از G2 Mini در سال 2014 دیگر به سراغ این ایده نرفت و به نوعی دو سری جدید K و X را جایگزین آن ساخت. این داستان در مورد HTC نیز عینا تکرار شده و پس از سال 2014 و ارائه دو مدل One Mini و One Mini 2، این شرکت نیز به جای ارائه نسخه‌های جدید مینی، تمام تلاش خود را بر توسعه سری Desire در رده میانی متمرکز نمود.

LG G2 Mini

ماجرای گوشی‌های کوچک و Lite هواوی اما از نقطه پایان دیگر برندها آغاز شد جایی‌که در اوائل سال 2015 برای اولین بار همراه با مدل پرچمدار P8، نسخه ارزان‌قیمت‌تری از آن با نام P8 Lite به بازار ارائه شد که با وجود آنکه صفحه‌نمایش کوچک‌تری داشت و در زمینه پردازشی نیز از همنام گران‌قیمت خود ضعیف‌تر بود اما برخلاف‌ مینی‌های سامسونگ و ال‌جی فقط کاریکاتوری از مدل اصلی نبود و در بسیاری از زمینه‌های مهم از جمله طراحی بدنه، وضوح دوربین اصلی و سلفی، حافظه داخلی و گزینه‌های ارتباطی حداقل روی کاغذ با مدل اصلی قابل مقایسه بود.

هواوی P8 Lite

این رویکرد یک سال بعد و در رابطه مابین P9 Lite و P9 اصلی نیز به خوبی تکرار شد و حتی این بار از همان سایز و وضوح صفحه‌نمایش مدل اصلی در P9 Lite استفاده شد و با اینکه دوربین‌های دوگانه 12 مگاپیکسلی لایکا در آن جایی نداشتند اما حداقل برای راضی‌کردن خریدارانی که رزولوشن بالاتر را به معنای کیفیت بیشتر دوربین می‌پندارند وضوح دوربین به 13 مگاپیکسل در آن ارتقا پیدا کرد. دست و دلبازی هواوی در P9 Lite به جای‌گذاری یک دوربین سلفی بهتر، سنسور اثر انگشت و باتری یکسان نسبت به P9 ادامه یافت و حتی از آپدیت این مدل به آخرین نسخه اندروید یعنی نوقا نیز دریغ نکرد. بدین‌ترتیب در حالی که ایده عقیم مانده گوشی‌های مینی برای دیگر سازندگان معمولا به معنای ارائه امکاناتی بسیار کمتر از مدل اصلی تعبیر می‌شد این مسئله برای هواوی کاملا متفاوت بوده و گوشی‌های لایت با وجود برخی خط قرمزها نسبت به مدل اصلی (از جمله دوربین و گزینه‌های پردازشی) همواره از بهترین‌‌های رده میانی به حساب آمده‌‌اند. تجربه موفقیت‌آمیز هواوی در ارائه نسخه‌های لایت از پرچمداران این شرکت البته به معنای یکه‌تاز بودن این برند در بازار به شدت متراکم گوشی‌های رده میانی بازار نیست و علاوه بر هم‌وطنان چینی آن، تهدیدهای مشخصی نیز از گوشی‌های جدید سری A سامسونگ و سری K ال‌جی محصولات هواوی را تهدید می‌کنند.

هواوی P9 Lite

جدیدترین محصول این خانواده طبیعتا P10 Lite نام دارد که ایده ارائه یک گوشی خوش‌ساخت با طرحی مشابه پیشرفته‌ترین گوشی هواوی را حتی یک گام به جلو برده است. در P10 Lite برای اولین بار از صفحه‌نمایش بزرگ‌تری حتی نسبت به پرچمدار اصلی یعنی P10 استفاده شده و حافظه داخلی 32 گیگابایتی و رم 4 گیگابایتی نیز برای اولین بار در این رده در آن دیده می‌شود.

Huawei P10 Lite با نام مدل دقیق WAS-LX1A موضوع بررسی این نوبت است.

جعبه محتویات

طراحی باکس P10 Lite با مدل‌های هم‌خانواده پیشین و خود P10 تفاوت داشته و به جز رنگ‌آمیزی متفاوت شباهت کاملی به جعبه P8 دو سال پیش دارد. این جعبه به صورت ایستاده طراحی شده و برای باز کردن آن باید درپوش بخش رویی را از جای خود خارج کرد.

 

درست همانند P8، در اینجا نیز خود گوشی به پهلو و به صورت تیغه‌ای قرار گرفته و در دو طرف آن دو باکس مجزا قرار دارند که درون باکس بزرگ‌تر همانطور که آیکون‌های روی آن نشان می‌دهد شارژر، هدست، کابل USB و SIM eject یا آچار دسترسی به سیم‌کارت قرار دارد و در دیگری به نوشته‌های راهنما بر می‌‌خوریم.

این ترکیب نسبت به‌ P9 Lite در ظاهر تغییری نداشته و از همان هدست سال گذشته که حتی در جعبه P10 نیز حضور داشت در اینجا استفاده شده است.

 

این البته همه ماجرا نیست و با بررسی دقیق‌تر اجزای این باکس یک تغییر بزرگ را مشاهده می‌کنیم. شارژر همراه P10 Lite یک نمونه مجهز به شارژ سریع با دو خروجی 10 وات (5 ولت و 2 آمپر) و 18 وات (9 ولت و 2 آمپر) است که نسبت به P9 Lite که شارژ آن تنها 5 واتی بود و پر شدن کامل باتری در آن نیز به 3 ساعت و 15 دقیقه زمان نیاز داشت پیشرفت بزرگی به حساب می‌آید. این شارژر البته هنوز نسبت به شارژر P10 با توان 22.5 واتی، توان کمتری را ارائه می‌کند. در مورد این شارژر و عملکرد آن در بخش باتری بیشتر سخن می‌گوییم.

طراحی ظاهری

اولین برخورد با P10 Lite تصویری از یک گوشی خوش ساخت و مدرن را به ذهن متبادر می‌کند که با رنگ‌آمیزی جذاب امتداد یافته به کناره‌ها و حواشی صفحه‌نمایش کاملا جلب توجه می کند. گرد بودن حاشیه‌های شیشه صفحه‌نمایش حس خوشایندی را در زیر دست ایجاد می‌کند و پخ‌های ایجاد شده در حاشیه فلزی گوشی نیز ضخامت دستگاه را کمتر از آنچه هست نشان می‌دهد.

 

 

بخش پشتی گوشی با شیشه یک دست و سرتاسری پوشیده شده که تنها در محل حسگر اثر انگشت و فلش LED دچار بریدگی شده است. جایگاه دوربین در این قسمت مشابه P10 در نوار باریک بخش بالایی است اما این بار نیز از یک دوربین استفاده شده و هنوز دوربین‌های دوگانه در سری لایت جایی ندارند. به عنوان یک تغییر مشخص نسبت به مدل سال گذشته، شکل لنز دوربین از مربع به دایره تغییر یافته و ظاهری حرفه‌ای‌تر به آن بخشیده است. جنس براق این قسمت اثرات انگشت را به راحتی جذب می‌کند و از همین رو کاربران حساس به این موضوع احتمالا رنگ‌های روشن‌تر این سری را ترجیح خواهند داد.

 

شکل ظاهری اجزای پیرامونی گوشی به P10 شباهت دارد اما چینش آنها نسبت به آنچه در P9 Lite‌ دیده‌ایم تفاوت خاصی را نشان نمی‌ًدهد. یک تفاوت با P10 و حتی P9 به نبود پورت USB Type-C در این گوشی تعلق دارد و این پورت ظاهرا هنوز تنها مختص به مدل‌های رده بالا خواهد بود.

 

در مجموع از طراحی P10 Lite با توجه به رده قیمتی و جایگاه دستگاه می‌توان کاملا رضایت داشت و ترکیب شیشه و فلز در آن با یک صفحه‌نمایش نسبتا بزرگ و با کیفیت، حس مثبتی را از گوشی در ذهن ایجاد می‌کند.

ابعاد و وزن

در طی دو سال گذشته هر دو مدل P8 و P9 با صفحه‌نمایش 5.2 اینچی ارائه شده و P9 Lite نیز سال گذشته دارای همین سایز صفحه‌نمایش بود. هواوی اما در پرچمدار امسال ظاهرا به دلیل انتقال سنسور اثر انگشت به زیر صفحه‌نمایش و در تلاش برای بزرگ‌تر نشدن گوشی، P10 را با صفحه‌نمایش 5.1 اینچی ارائه کرد ولی در مورد P10 Lite چون حسگر اثر انگشت زیر صفحه‌نمایش قرار ندارد این محدودیت وجود نداشته و سایز پنل بار دیگر به 5.2 اینچ بازگشته است. بدین‌ترتیب برای اولین بار یک گوشی سری لایت بدون تغییر در رزولوشن، صفحه‌نمایش بزرگ‌تری نسبت به نسخه اصلی خود دارد.

P10 Lite در مقایسه با P9 Lite سال گذشته تغییرات کوچکی را در ابعاد و وزن تجربه کرده است طول و عرض گوشی به ترتیب 146.5 و 72 میلیمتر است که نسبت به P9 Lite تنها چند دهم میلیمتری کوچک‌تر شده‌اند و در زمینه ضخامت نیز با 7.2 میلیمتر تنها 0.3 میلیمتر کاهش دیده می‌شود. وزن دو گوشی نیز (با اختلاف کمتر از 1 گرم) یکسان بوده و با 146 گرم نسبت به یکی از مهم‌ترین رقبای آن یعنی A5 2017 نزدیک به 11 گرم سبک‌تر است

صفحه‌نمایش

پنل 5.2 اینچی فول اچ‌دی P10 Lite به ظاهر هیچ تفاوتی با آنچه سال گذشته در P9 Lite‌ دیده بودیم ندارد و در اینجا با صرفنظر کردن از پنل IPS-NEO حاضر در P10، با یک پنل معمولی TFT IPS روبرو هستیم. هواوی در معرفی این صفحه‌نمایش به کنتراست 1500:1 اشاره می‌کند و در عمل نیز مشکی پر رنگ و مناسبی در آن به تصویر کشیده می‌شود.

از حداقل و حداکثر روشنایی صفحه‌نمایش می‌توان راضی بوده و در محیط‌های مختلف نوری مشکل خاصی را در استفاده ایجاد نمی‌کند و زاویه دید مطلوب آن نیز کاملا راضی‌کننده است.

زیر نور مستقیم خورشید به لطف روشنایی راضی‌کننده صفحه‌‌نمایش همچنان از گوشی می‌توان استفاده کرد اما به علت بازتاب نور از سطح براق پنل شرایط چندان ایده‌آلی در این حالت دیده نمی‌شود.

هواوی برای این صفحه‌نمایش به هیچ پوشش محافظی اشاره نکرده که این موضوع در مقایسه با P10 با پوشش گوریلاگلس 5 تفاوت بزرگی را نشان می‌دهد. بدین‌ترتیب برای ایجاد نشدن خراشیدگی روی این صفحه‌نمایش لزوم به‌‌کارگیری یک لایه شیشه‌ای محافظ به خوبی احساس می‌شود.

زیر صفحه‌نمایش دقیقا همانند P9 Lite نزدیک به 15 میلیمتر فضای خالی دست‌نخورده دیده می‌شود که نشان هواوی تنها نکته قابل ذکر در آن است. حاشیه بالای صفحه‌نمایش نیز در حدود 12 میلیمتر است و اجزای معمول این قسمت شامل حسگرهای نور و Proximity و دوربین دوم همراه با اسپیکر تماس در این بخش قرار دارند.

 

اجزای جانبی

اجزای پیرامونی P10 Lite به جز یک تغییر ظاهری کوچک در پایین گوشی هیچ تغییری نسبت به P9 Lite نداشته و در این میان استفاده دوباره از پورت microUSB به جای USB Type-C که در هر دو مدل P9 و P10 استفاده شده بود نکته چندان دلچسبی به حساب نمی‌آید.

در سمت چپ گوشی در بالاترین قسمت اسلات دسترسی به کارت حافظه و سیم‌کارت قرار دارد که درون آن امکان قرار دادن دو نانو سیم (بدون کارت حافظه) یا یک نانوسیم و یک کارت حافظه microSD وجود دارد. یک نکته بسیار مثبت این اسلات که آن را در مقایسه با بسیاری از هم‌نوعان آن بسیار برجسته می‌کند امکان تعویض سیم‌کارت بدون نیاز به ریست یا خاموش کردن گوشی است و با قرار دادن سیم‌کارت در این بخش پس از چند لحظه آنتن آن روی صفحه‌نمایش ظاهر می‌شود. مقایسه این شرایط با برخی دیگر از برندها همچون LG در G6 که با قرار دادن سیم‌کارت، گوشی به طور خودکار ریستارت می‌شود و یا سونی در XPERIA XZ که تنها با خارج کردن اسلات سیم‌کارت از جای خود گوشی ریستارت می‌شود به روشنی به برتری هواوی در این زمینه اشاره دارد.

 

 

در سوی دیگر و در سمت راست همچنان کلید دوگانه تغییر صدا و دکمه پاور قرار دارد که این آخری مشابه P10 دارای خطوط برجسته قابل تشخیصی است که در زیر دست کاملا احساس می‌شود. در P9 Lite دکمه پاور هیچ برجسته‌گی خاصی نداشت.

در پایین گوشی با وجود تغییر در طراحی و شباهت فراوان به P10، از همان موارد حاضر در P9 Lite استفاده شده و پورت microUSB در مرکز و میکروفون تماس و اسپیکر اصلی در دو سوی آن قرار دارند.

اجزای بخش بالایی نیز چه به لحاظ ترکیب و چه از نظر جایگاه تغییری با قبل نداشته‌اند و میکروفون دوم و جک 3.5 میلیمتری هدست اجزای این قسمت را تشکیل می‌دهند.

بخش پشتی

جنس براق و شفاف پشت گوشی اولین نکته جدید در مواجهه با این قسمت است. محوطه‌ای نزدیک به 11 میلیمتر در بالای این بخش با رنگ متفاوتی مشخص شده و مجموعه دوربین و فلش را در خود جای داده است. لنز دوربین به جای مربع سال گذشته اینک دایره‌شکل بوده و به جای دو فلش LED سال گذشته نیز تنها از یک فلش بهره می‌برد.

در مرکز بخش بالایی سنسور اثر انگشت بدون تغییر نسبت به گذشته قرار دارد و در پایین نیز نشان هواوی جای خود را به نام این شرکت داده است.

دوربین اصلی

امسال نیز مثل دو سال قبل بزرگ‌ترین عامل تفکیک کننده سری پرچمدار هواوی از مدل‌های همنام Lite، به دوربین تعلق دارد. P10 Lite تنها از یک دوربین در بخش پشتی استفاده می‌کند که نشان لایکا نیز جایی در آن ندارد. این دوربین 12 مگاپیکسلی با اینکه نسبت به P9 Lite سال گذشته، 1 مگاپیکسل رزولوشن کمتری دارد اما در عمل مشخصات برتری نسبت به آن ارائه می‌کند.

حداکثر وضوح این دوربین در نسبت تصویر 4:3 رخ می‌دهد و در نسبت تصویر واید معمولی، رزولوشن عکس حداکثر 9 مگاپیکسل (2240×3968 پیکسل) خواهد بود. سایز این سنسور 1/2.8 اینچ بوده و ابعاد پیکسل‌های تکی در آن نیز 1.25 میکرون است که هر دو نسبت به دوربین P9 Lite با سنسور 1/3 اینچی و ابعاد پیکسل 1.12 میکرونی برتری محسوسی دارند. از لرزه‌گیر اپتیکال در این دوربین استفاده نشده و فوکوس در آن با فناوری‌های تشخیص فاز و کنتراست انجام می‌شود. یک نکته منفی در مورد این دوربین که حتی در P10‌ اصلی نیز به چشم می‌خورد میزان گشودگی دیافراگم در آن است که تنها f/2.2 در نظر گرفته شده که این در مقایسه با رقبای هم‌طراز (و البته نه‌لزوما هم‌قیمت) مثل گلکسی A7 2017 سامسونگ با دیافراگم کاملا گشوده‌تر f/1.9 به خصوص هنگام عکاسی در محیط‌های کم‌نور نقطه ضعف بزرگی را نشان می‌دهد.

رابط کاربری دوربین در P10 Lite شباهت بسیار زیادی به آنچه در P9 Lite دیده بودیم دارد اما در این میان به تفاوت‌های مشخصی نیز می‌توان اشاره کرد. در سمت راست این رابط کاربری شاتر دوربین در مرکز، آخرین عکس گرفته شده در پایین و دکمه تعویض بین عکاسی و فیلم‌برداری در بالا قرار دارد شکل ظاهری این دو آیکون آخر از مربع به دایره تغییر یافته است. در سوی دیگر و در ستون سمت چپ به‌جز میانبر تعویض بین دو دوربین جلو و عقب، دکمه افکت‌های رنگی لایو و تنظیمات فلش گزینه تازه‌ای به نام Beauty mode دیده می‌شود که طبق انتظار با فعال کردن آن می‌توان بهبودهایی را در چهره صورت داد. میزان تغییرات Beauty mode از 1 تا 10 قابل تغییر است که تنظیم آن روی آخرین درجه نتیجه‌ای جز حالت عروسکی تصویر و از بین رفتن جزئیات در بر ندارد.

 

با Swipe دست از چپ به راست، حالت‌های مختلف دوربین شامل عکاسی، فیلم‌برداری، برداشت HDR و پانوراما، تصویربرداری اسلوموشن، Audio note، افزودن واترمارک، عکاسی Time-lapse، گزینه All-focus (برای تغییر فوکوس پس از گرفتن عکس در سوژه‌های نزدیک به دوربین) همراه با دو حالت Pro photo و Pro video فراهم می‌شود. گزینه‌های Audio note و Document scan از جمله گزینه‌های جدید این منو در مقایسه با P9 Lite به حساب می‌آیند.

حالت Pro photo که همان مد دستی یا Manual دوربین به حساب می‌آید با یک تغییر ظاهری کوچک همراه شده و این بار منوهای قابل تغییر آن در یک خط صاف (در مقایسه با حالت هلالی قبل) قرار گرفته‌اند. تنظیمات Metering، تغییر عدد ISO (از 100 تا 1600)، تغییر سرعت شاتر (از 1/4000 ثانیه تا 8 ثانیه)، تغییر در نورگیری (از Ev4 تا Ev-4)، انجام فوکوس به صورت دستی یا اتوماتیک (در دو حالت AF-S برای اتوفوکوس تکی مناسب سوژه‌های ثابت و AF-C برای اتوفوکوس دنبال کننده برای سوژه‌های متعدد و متحرک) و در نهایت تغییرات White balance در نظر گرفته شده است. این گزینه‌ها هیچ‌یک تغییری نسبت به قبل نداشته‌اند و در ایجا نیز همچنان امکان برداشت تصویر در حالت RAW وجود ندارد.

 

 

 

 

در حالت Pro video می‌توان به تنظیمات Metering، تغییر نورگیری و انجام فوکوس به صورت دستی یا اتوماتیک (در دو حالت AF-S و AF-C) و White balance دست یافت.

 

 

با Swipe صفحه از راست به چپ منوی تنظیمات دوربین پدیدار می‌شود که در حالت عکاسی اتوماتیک همه چیز مشابه P9 Lite است. در این منو امکان تغییر رزولوشن (12 مگاپیکسل در حالت 4:3 و 9 مگاپیکسل در حالت 16:9)، تنظیم درجه اشباع، کنتراست و روشنایی همراه با گزینه‌های مختلفی همچون تایمر سرخود، قطع صدای شاتر، تعیین وظیفه دکمه شاتر هنگام فشردن طولانی‌مدت (زوم یا تصویربرداری پی‌در‌پی)، برداشت تصویر هنگام تشخیص لبخند (Capture Smiles)، تغییر وظیفه دکمه‌ ولوم جانبی، فوکوس دنبال کننده (Object tracking) و امکان گرفتن عکس هنگام قفل بودن صفحه‌نمایش با کمک دکمه ولوم پایین وجود دارد.

 

 

در سوژه‌‌های با نور کافی و به شرط قرار گرفتن پشت به نور، عکس‌های گرفته شده توسط دوربین P10 Lite از لحاظ میزان جزئیات در سطح مناسبی قرار دارد و رنگ‌های آن نیز با اینکه در صفحه‌نمایش خود گوشی بسیار زنده و حتی تا حدودی اغراق شده به نظر می‌رسند در عمل اندکی سرد ظاهر می‌شوند و از‌ این لحاظ کنتراست نیز شرایط می‌توانست بهتر از این باشد.

برداشت تصویر در حالت اتوماتیک با HDR خاموش - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

 

برداشت تصویر در حالت اتوماتیک با HDR روشن - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را دراینجا مشاهده نمائید

 

برش اندازه واقعی تصویر بالا

این به معنای کیفیت پایین این عکس‌ها نیست و با یک تصحیح ساده در نرم‌افزارهای ویرایش عکس، با نتیجه متفاوتی روبرو می‌شویم.

تصویر بالا پس از تصحیح اتوماتیک در فتوشاپ - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را دراینجا مشاهده نمائید

 

قابلیت HDR دوربین چندان تهاجمی عمل نمی‌کند و به طرز ملایمی در جهت خارج کردن سوژه‌ها از تاریکی عمل می‌کند.

برداشت تصویر در حالت اتوماتیک با HDR خاموش - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

 

برداشت تصویر در حالت اتوماتیک با HDR روشن - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را دراینجا مشاهده نمائید

 

برداشت تصویر در حالت اتوماتیک با HDR خاموش - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

 

برداشت تصویر در حالت اتوماتیک با HDR روشن - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را دراینجا مشاهده نمائید

 

در عکاسی ماکرو از سوژه‌های نزدیک، سرعت فوکوس مناسبی دیده می‌شود اما هنوز با اعمال یک ویرایش ساده در کامپیوتر نتیجه نهایی به خصوص از لحاظ Tone و رنگ متفاوت است.

برداشت تصویر در حالت اتوماتیک با HDR خاموش - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

 

تصویر بالا پس از تصحیح اتوماتیک در فتوشاپ - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را دراینجا مشاهده نمائید

 

برداشت تصویر در حالت اتوماتیک با HDR خاموش - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

 

تصویر بالا پس از تصحیح اتوماتیک در فتوشاپ - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را دراینجا مشاهده نمائید

 

در سوژه‌های داخلی و نور کم، شرایط چندان فوق‌العاده نیست و با اینکه الگوریتم داخلی دوربین تلاش فراوانی در جهت کاهش نویز می‌کند اما از لحاظ رنگ و کنتراست نیز شرایط ایده‌آل نیست. با تغییر تنظیم دوربین روی حالت دستی میزان نویز تصویر بسیار بیشتر شده و معمولا سوئیچ به حالت Pro (به خصوص در این دوربین که خبری از حالت RAW در آن نیست) سود چندانی برای کاربران ندارد.

در مجموع از کیفیت عکس‌های گرفته شده توسط P10 Lite از لحاظ میزان جزئیات و با نیم‌نگاهی به قیمت دستگاه می‌توان راضی بود و اگر فرصت کوتاهی برای یکی دو تغییر کوچک در نرم‌افزارهای ویرایش عکس فراهم باشد نتیجه نهایی حتی بهتر نیز به نظر می‌رسد.

فیلم‌برداری این دوربین حداکثر با وضوح 1080p با 30 فریم در ثانیه انجام می‌شود. بیت‌ریت ویدئویی این تصاویر نزدیک به 17Mbps بوده و صدای آن نیز به صورت دو کاناله استریو با بیت‌ریت 189Kbps برداشت می‌شود. ویدئوهایی این دوربین نیز مثل تصاویر آن از لحاظ جزئیات در سطح قابل قبولی قرار دارند اما در نور کامل ته‌رنگ زردی که به زیان کنتراست عمل می‌کند در آنها دیده می‌شود. در حین فیلم‌برداری می‌توان تصاویری با حداکثر وضوح یعنی 9 مگاپیکسل تهیه کرد که نکته جالب توجه‌ای برای این دوربین به حساب می‌اید.

دوربین سلفی

وضوح دوربین سلفی در P10 Lite مثل P10 به 8 مگاپیکسل رسیده اما بین این دو دوربین ظاهرا تفاوت‌هایی وجود دارد که نخستین مورد آن را باید در بسته‌تر بودن دیافراگم در P10 Lite جست‌وجو کرد. دیافراگم این دوربین f/2.0 است در حالی که P10 Lite از دیافراگم f/1.9 بهره می‌برد. از فوکوس خودکار در اینجا نیز البته خبری نیست و از همین رو انتظار مشاهده دوربین فوق‌العاده‌ای را در این بخش نداریم. تنظیمات دوربین سلفی نسبت به دوربین اصلی بسیار کمتر بوده و نه‌تنها خبری از عکاسی و فیلم‌برداری دستی در آن نیست بلکه گزینه‌های منوی تنظیمات نیز به حداقل خود کاهش پیدا می‌کنند.

از نتیجه این دوربین و تصاویر سلفی آن در حد و اندازه‌های کلاس خود می‌توان رضایت داشت و به شرط حضور نور کافی، عکس‌های نسبتا مناسبی با آن می‌توان برداشت کرد.

باتری

ظرفیت باتری حاضر در P10 Lite نسبت به سال گذشته ثابت مانده و همچنان 3,000mAh است. امسال نیز هواوی اشاره‌ای به زمان‌های رسمی این باتری نکرده و نکات مثبت آن را در تنها شارژ سریع 18 واتی و قابلیت ذخیره‌سازی انرژی در گوشی موسوم به Smart Power-Savine 5.0 خلاصه کرده است. این باتری در عمل از دوام کاملا مناسبی برخوردار است و در یک استفاده متوسط رو به بالا می‌توان تا بیش از 1.5 تا 2 روز روی آن حساب کرد.

سال گذشته باتری P9 Lite‌ با ظرفیت مشابه 3,000mAh در تست دوام باتری Work Battery Life 1.0 از مجموعه PCMark، به دوام 8 ساعت و 30 دقیقه‌ای دست پیدا کرد و امسال نیز با یکسان بودن اغلب گزینه‌های مصرف کننده انرژی و پروسسوری تقریبا یکسان، حداقل انتظار تکرار همین نتیجه مناسب را از P10 Lite‌ داریم. امتیاز نهایی P10 Lite در این تست با شرایط یکسان نسبت به گذشته 8 ساعت و 33 دقیقه بود که کاملا انتظارهای اولیه را برآورده می‌سازد.

یکی از نقاط قوت P10 Lite نسبت به P9 Lite سال قبل به شارژ سریع آن تعلق دارد. در این گوشی با پشتیبانی چیپ‌ست دستگاه از این ویژگی و حضور یک شارژر 18 واتی انتظار شارژ بسیار سریع‌تری را نسبت به قبل داریم. در P9 Lite کامل شدن پروسه شارژ به 3 ساعت و 15 دقیقه زمان نیز داشت که زمانی غیر قابل قبول حتی برای یک گوشی رده میانی به حساب می‌آید و P10 Lite برای تغییر دادن این شرایط پای در میدان گذاشته است. تست شارژ P10 Lite‌ را با رسیدن شارژ باتری به صفر درصد در هنگام خاموش بودن دستگاه آغاز می‌کنیم. در 3 ، 5 و 10 دقیقه اول، شارژ گوشی به ترتیب به 5، 8 و 13 درصد رسید و پس از 20 دقیقه نیز باتری 24 درصد شارژ داشت. برای مقایسه P9 Lite در دقیقه 20 تنها 14 درصد شارژ شده که این به خوبی به اختلاف این دو اشاره می‌کند. در 30 دقیقه اول شارژ به 34 درصد رسیده و در دقیقه 40 به شارژ 43 درصد می‌رسیم. در سوی دیگر P9 Lite در دقیقه 40 نیز به زحمت به شارژ 25 درصد می‌رسد.

شارژ P10 Lite‌ با اینکه کاملا سریع‌ است اما هنوز با P10 اصلی در این زمینه نمی‌تواند رقابت کند چرا که به عنوان نمونه در همین دقیقه 40 شارژ P10 از صفر به 66 درصد رسید که 23 درصد بیشتر از P10 Lite‌ است. پس از یک ساعت باتری P10 Lite‌ به شارژ 61 درصد می‌رسد و این در حالی ست که P9 Lite پس از یک ساعت تنها 37 درصد شارژ دارد و P10‌ اصلی نیز با شارژ 85 درصدی اختلاف بزرگ خود با P10 را حفظ می‌کند. در دقیقه 75 شارژ P10 Lite به 74 درصد می‌رسد که این میزان در P9 Lite تنها 45 درصد و در P10 اصلی 93 درصد است. پس از گذشت 1 ساعت و 30 دقیقه، باتری P10 Lite تا 87 درصد ظرفیت خود پر می‌شود و در حالی‌که P9 Lite با شارژ 53 درصدی تازه در میانه راه قرار دارد، P10 با شارژ 97 درصدی به اواخر شارژ نزدیک می‌شود. از اینجا به بعد پروسه شارژ برای هر دو گوشی P10 و P10 Lite کاملا کند می‌شود و 3 درصد آخر برای P10 بیش از 20 دقیقه به طول می‌انجامد و P10 Lite نیز برای پر کردن این 13 درصد پایانی به زمان بسیار طولانی‌تر و بیش از 1 ساعت زمان نیاز دارد به بیان دیگر در حالی که برای رسیدن به شارژ 90 درصدی باتری در P10 Lite‌ تنها زمانی نزدیک به 95 دقیقه نیاز است اما پر شدن کامل آن تا دقیقه 153 اتفاق نمی‌افتد که البته هنوز از زمان 195 دقیقه‌ا‌ی P9 Lite‌ بسیار سریع‌تر است.

هواوی ادعا می‌کند که 10 دقیقه شارژ P10 لایت برای پخش 2 ساعت فیلم (البته در شرایط ایده‌آل) کافی ست. این موضوع را در عمل بررسی کردیم. گوشی پس از 10 دقیقه همانطور که در بالا دیده شد به شارژ 13 درصد رسید اما برای لحاظ کردن نوسانات برق و موارد پیش‌بینی نشده دیگر، 3 درصد دیگر نیز به این شارژ افزودیم و با شارژ 16 درصد توان باتری در پخش یک ویدئوی 720p معمولی H.264 را سنجیدیم. در این حالت برای نزدیک شدن به شرایط تست ایده‌آل نور صفحه‌نمایش را روی حوالی 10 درصد قرار داریم و صدا را نیز از طریق هدست پخش کردیم. ادعای هواوی در این مورد به میزان زیادی تأیید شد و با اینکه با روشنایی بیشتر صفحه یا پخش صدا از طریق اسپیکر زمان بسیار کمتری به دست خواهد آمد اما در شرایط آزمون ما، باتری با همان شارژ 16 درصدی به خوبی تا نزدیک 2 ساعت در پخش ویدئو دوام آورد.

دو مورد ادعایی دیگر هواوی در مورد شارژ سریع این باتری یعنی 43 درصد شارژ باتری با تنها 30 دقیقه اتصال آن به شارژر و پر شدن آن پس از دقیقه 97 با تست بالا و پر شدن تنها 34 درصد ظرفیت در 30 دقیقه و پر شدن کامل در دقیقه 153 (حداقل در نمونه در اختیار ما) به طور کامل در عمل رد می‌شود.

سیستم‌عامل – رابط کاربری

در هواوی P10 Lite از نسخه هفتم اندروید نوقا همراه با رابط کاربری EMUI 5.0 استفاده شده که هر دو را پیش از این در P10 اصلی دیده بودیم. زمان بوت دستگاه از لحظه فشردن دکمه پاور، ویبره اولیه تا ظاهرا شدن صفحه قفل نزدیک به 34 ثانیه به طول می‌انجامد که کندتر از P9 Lite با زمان 27 ثانیه و بسیار کندتر از P10 با زمان 21 ثانیه است.

تغییرات رابط کاربری نسبت به نسخه‌های قبلی EMUI از همان ابتدا و از صفحه قفل مشخص است؛ در این صفحه در حالت پیش‌فرض زمان و تاریخ همراه با میانبر دوربین در پایین قرار دارند که نسبت به گذشته تغییری را نشان نمی‌دهند. با اسکرول از پایین به بالای صفحه‌نمایش مثل قبل می‌توان به میانبرهای سریع این قسمت و گزینه‌های مرتبط با والپیپر صفحه قفل دسترسی پیدا کرد اما شکل ظاهری میانبرهای این بخش تغییر پیدا کرده و اینک علاوه بر موارد تکراری مثل ماشین حساب، چراغ‌قوه و ریکوردر صدا می‌توان به بارکدخوان و تایمر دسترسی پیدا کرد. با Swipe کردن دست به چپ و راست در این حالت می‌توان تصویر کاور این بخش را به سادگی تغییر داد.

 

 

یک نکته جدید در تنظیمات صفحه قفل که در P10 نیز حضور داشت افزوده شدن گزینه‌ای تحت عنوان Magazine unlock است که در طی آن تصاویر مختلفی از منابع گوناگون در حوزه‌‌هایی نظیر Leica photography ،Transportation ،Celebrities ،Style ،Life و Sports برای این قسمت به صورت خودکار در نظر گرفته می‌شود. یک گزینه کاربردی در این بخش، امکان محدود کردن دانلود مواردی از این دست تنها در حضور شبکه وای‌فای است.

 

در صفحه هوم به نکته خاصی برنخوردیم و همچنان در صفحات متعدد این قسمت در غیبت منوی اصلی یا app drawer می‌توان آیکون برنامه‌ها، ویجت‌ها و میانبرها را قرار دارد. زیر صفحه‌نمایش در حالت پیش‌فرض 5 آیکون قرار دارد که می‌توان آنها را با شش عدد نیز افزایش داد. برای ورود به حالت ویرایشی این بخش علاوه بر نگه داشتن دست روی صفحه‌نمایش از نزدیک کردن انگشتان به یکدیگر روی صفحه نیز می‌توان استفاده کرد. امکان افزودن و کاستن از صفحات، تغییر والپیپر و ویجت‌ها همراه با دسترسی به تنظیمات هوم‌اسکرین، گزینه‌های قابل اشاره در این قسمت را تشکیل می‌دهند.

 

 

با اسکرول رو به پایین صفحه‌نمایش از قسمت میانی، مثل گذشته منوی جدیدی با امکان جست‌وجوی سریع در تمامی قسمت‌های گوشی (اپلیکیشن‌ها، کنتاکت‌ها، پیام‌ها و...) فراهم شده و اپلیکیشن‌های بیشتر استفاده شده نیز در زیر کادر جست‌وجو نشان داده می‌شوند. نکته جدید در این بخش افزوده شدن آیکون سرچ بارکد در کناره کادر جست‌وجو است که لمس آن منوی دوربین را برای اسکن کردن یک بارکد احضار می‌کند.

Notification shade یا منوی قابل اسکرول بالای صفحه‌نمایش تفاوت خاصی نسبت به EMUI 5.0 ندارد. با یک بار پائین کشیدن این منو علاوه بر اعلان‌برنامه‌ها، نواری از 5 گزینه پیش‌فرض وای‌فای، بلوتوث، موبایل دیتا، پروفایل صوتی و چرخش خودکار صفحه‌‌نمایش در بالا به نمایش در می‌آیند و یک ردیف پایین‌تر نیز به اسلایدر تغییر روشنایی همراه با امکان فعال کردن روشنایی خودکار بر می‌خوریم. به عنوان یک نکته مثبت، آیکون Setting یا تنظیمات کاملا جدا از میانبرهای این قسمت و در بالا قرار دارد و بدین‌ترتیب دسترسی به آن آسان‌تر خواهد بود.

ادامه اسکرول یا لمس فلش رو به پایین در بخش بالایی صفحه‌نمایش، دو ردیف تاگل دیگر را به نمایش می‌گذارد و در این حالت هنوز اعلان یا نوتیفیکیشن‌ برنامه‌ها همچنان به نمایش گذاشته می‌شود. با لمس دکمه Edit از بالای صفحه‌نمایش امکان ایجاد تغییر و جابجایی آیکون‌های این قسمت وجود خواهد داشت. و کل 19 تاگل‌ این قسمت را به نمایش می‌گذارد. یک نکته جالب در این جا تغییر نظر هواوی هر بار در مورد نام میانبر ضبط ویدئو از صفحه‌نمایش است که در Mate 9 با عنوان Screen recording خوانده می‌شد اما در P10 به Screen recorder تغییر نام پیدا کرد و اینجا بار دیگر Screen recording است. تنها تغییر این بخش نسبت به P10 حذف گزینه 4G است. کل آیکون‌های این قسمت می‌توانند با هم در منوی نوتیفیکشن قرار بگیرند.

 

 

منوی Setting از همان طراحی فلت رنگی P10 بهره می‌برد و در بخش بالایی و پایین‌تر از کادر جست‌وجو گه‌گاه یک نکته یا یک پیشنهاد ظاهر می‌شود که کاربران را در آشنایی با امکانات دستگاه یاری می‌دهد. سبک و چینش آیکون‌ها در این قسمت در بسیاری موارد بدون تغییر مانده اما در این میان همانند P10‌ و Mate 9 برخی از گزینه‌ها بین صفحه اصلی و گزینه Advanced setting در پایین صفحه جابجا شده‌اند که از آن جمله می‌توان به انتقال گزینه Memory & storage همراه با منوی Battery به لیست اصلی منوی Setting اشاره کرد. این گزینه‌ها پیش از این هر دو در Advanced setting جای داشتند. به عنوان مثالی دیگر گزینه‌های Users و Simple mode اینک به جای صفحه اصلی منوی تنظیمات در Advance setting قرار گرفته‌اند.

 

 

در منوی Setting همچنین گزینه‌ای به نام App twin در نظر گرفته شده که با کمک آن می‌توان از یک برنامه دو نمونه مجزا و جدا از هم ساخت و مثلا در مورد شبکه‌های اجتماعی با دو اکانت مختلف به آنها وارد شد. این ویژگی کاملا مشابه قابلیت Dual apps در رابط کاربری MIUI شائومی عمل می‌کند.

با ورود به زیر منوهای Setting در اغلب موارد یک آیکون با سه خط موازی در کناره سمت چپ بالای صفحه‌نمایش ظاهر می‌شود که با لمس آن می‌توان به سرعت به دیگر قسمت‌های Setting پرش کرد که این شیوه اجرا را پیش از این در یکی دیگر از رابط‌های کاربری اندرویدی دیده بودیم.

یک قابلیت جدید دیگر در EMUI 5.1 امکانی برای تماس سریع از صفحه قفل به نام Quick calling است که در طی آن با گرفتن و نگه‌داشتن ولوم پایین در صفحه قفل پس از شنیدن صدای بوق می‌توان با گفتن نام یک کنتاکت تماس را برقرار کرد.

درون برنامه‌ها با گرفتن و نگه داشتن دکمه recent در بخش پایینی، امکان تقسیم کردن صفحه‌نمایش بین دو اپلیکیشن وجود دارد و با جابجایی نوار میانی دو برنامه نیز امکان تغییر سایز هر پنجره وجود دارد.

چیپ‌ست پردازشی – حافظه

همچون سال‌های گذشته این بار نیز هواوی از یک چیپ‌ست Kirin سری 9 برای P10 و یک پروسسور سری 6 برای P10 Lite‌ استفاده کرده، اتفاقی که در مورد P8‌ و P8 Lite و همچنین P9 و P9 Lite‌ نیز به همین صورت تکرار شده بود. چیپ‌ست پردازشی P10 از نوع HiSilicon Kirin 658 است که در آن 4 هسته 2.36 گیگاهرتزی ARM A53 برای انجام کارهای سنگین‌تر و 4 هسته 1.7 گیگاهرتزی باز هم از همین نوع برای انجام کارهای سبک‌تر در نظر گرفته شده است. در P9 Lite و چیپ Kirin 650 نیز از همین هسته‌ها استفاده شده بود و فقط فرکانس پردازنده‌های سطح بالا از 2 به 2.36 گیگاهرتز رسیده و به جز این مورد هیچ تفاوتی مابین Kirin 650 و 658 که هر دو با فناوری 16 نانومتری نیز ساخته شده‌اند وجود ندارد. گرافیک این مجموعه بدون تغییر گرافیک دو هسته‌های Mali-T830 MP2 است و در زمینه نوع حافظه مورد پشتیبانی نیز با LPDDR3 تغییری نسبت به قبل دیده نمی‌شود.

حافظه داخلی دستگاه برای اولین بار در یک مدل لایت به 32 گیگابایت ارتقا پیدا کرده و در نخستین بوت و قبل از نصب هرگونه برنامه جدید از این حافظه تقریبا 20 گیگابایت در اختیار کاربران قرار دارد. نوع حافظه مورد استفاده هواوی در P10 Lite برخلاف P10 اصلی طبیعتا از نوع پر سرعت UFS نیست و با انجام تست AndroBench و رسیدن به سرعت 284MB/s در خواندن پی در پی (Sequential Read)، نوع حافظه eMMC 5.1 به نظر می‌رسد. رم گوشی نیز برای اولین بار در مدلی در این خانواده 4 گیگابایت در نظر گرفته شده که با وجود آنکه با P10 اصلی برابر است اما این حافظه از نوع LPDDR3 است که نسبت به LPDDR4 حاضر در P10 از پرفورمنس پایین‌تری برخوردار است.

بنچ‌مارک‌های پردازشی و گرافیکی

طبق معمول برای بررسی کیفیت مجموعه پردازشی دستگاه در پله اول از Geekbench که به تازگی به نسخه 4.1 ارتقا پیدا کرده استفاده می‌کنیم. گوشی پرچمدار G6 با هسته‌های Kryo، تست تک هسته‌ای این آزمون را امتیاز 1,782 و تست چند هسته‌ای آن را با امتیاز 4,069 به پایان رسانید و با توجه به کلاس کاری P10 Lite نتیجه‌ای تقریبا نصف G6 را برای این گوشی در این آزمون انتظار داریم؛ انتظاری که در عمل نیز محقق می‌شود و P10 Lite با امتیاز 919 در حالت تک هسته‌ای و 3,417‌ در حالت چند هسته‌ای در قامت یک گوشی رده میانی ظاهر می‌شود. علت بیشتر بودن امتیاز چند هسته‌ای این تست از انتظار اولیه، یکی به دلیل تعداد هسته‌های بیشتر و دیگری به دلیل فرکانس بالاتر این هسته‌ها است.

 

در Vellamo و در تست تک هسته‌ای Metal امتیاز نهایی ثبت شده توسط P10 Lite به 1,609 واحد می‌رسد برای مقایسه، نمونه‌ای چون Motorola Moto Z Play با پروسسور نسبتا مشابه Snapdragon 625 حاوی 8 هسته 2 گیگاهرتزی ARM A53 نیز در همین تست به امتیاز 1,600 واحد می‌رسد که به جایگاه رده میانی هر دو مدل اشاره دارد. در تست چند هسته‌ای Multicore تأثیر فرکانس بالاتر پردازنده‌های P10 Lite خود را به خوبی نشان داده و در حالی‌که Moto Z Play این تست را امتیاز تنها 1,956 واحد طی می‌کند این امتیاز برای P10 Lite به 2,438 واحد می‌رسد. P10‌ اصلی، این دو تست را به ترتیب با امتیازهای 2,745 و 4,648 به اتمام می‌رساند.

 

تست AnTuTu v.6.2.7 معیاری برای عملکرد کلی سیستم در بخش‌های مختلف فراهم می‌آورد. در این تست پرچمداران اصلی و مدل‌های 10 نانومتری مجهز به Snapdragon 835 و پروسسورهای مشابه، به امتیازهایی فراتر از 160 تا 170 هزار واحد دست پیدا کرده و نمونه‌های کاملا پیشرفته رده میانی مثل خود P10 امتیازی حوالی 143‌ هزار واحد را در این تست به دست می‌آورند. در P10 Lite‌ با توجه به هسته‌های نچندان قدرتمند، گرافیک تنها 2 هسته‌ای و رم LPDDR3‌ نمی‌توان انتظار بالایی را از آن در این تست داشت و می‌توان انتظار داشت که امتیاز نهایی آن در این آزمون به کمتر از نصف P10‌ کاهش پیدا کند. امتیاز P10 Lite در AnTuTu v.6.2.7 به 57,958 واحد می‌رسد که با انتظارهای اولیه در این زمینه مطابقت دارد.

 

در تست گرافیکی Sling Shot Extreme 1.0 امتیاز بخش گرافیکی گوشی تنها به رقم 398 واحد می‌رسد این رقم از سطح متوسط این کلاس نیز پایین‌تر است و در صورتی که آن را با امتیاز 2,800 واحدی P10 (با گرافیک 8 هسته‌ای Mali-G71) و امتیاز 3,135 واحدی گلکسی S8+ (با گرافیک 20 هسته‌ای Mali-G71) در همین تست مقایسه کنیم توان گرافیکی این مدل را به خوبی متوجه می‌شویم.

در نهایت به عنوان آخرین تست برای سنجش میزان قدرت دستگاه در مواردی مثل کیفیت مرور وب،‌ ادیت ویدئو و ویرایش تصویر به سراغ Work 2.0 Performance‌ از مجموعه PCMark‌ می‌رویم. P10 توانست این تست را با امتیاز فوق‌العاده 6,202‌ پشت سر بگذارد و دیگر پرچمداران نیز در همین حوالی 5 تا 6 هزار واحد قرار دارند. P10 Lite‌ نیز با وجودی که انتظار کمتری از آن می‌رفت به خوبی در این تست با امتیاز 4,583 از سطح متوسط بالاتر قرار گرفت که در این زمینه نیز فرکانس بالاتر هسته‌های پردازشی کمک مناسبی به آن کرده‌اند.

ارتباطات

LTE Cat.6 با نرخ دانلود 300Mbps پر سرعت‌ترین گزینه ارتباطی P10 Lite‌ به حساب می‌آید و ارتباطات نسل 3 با حداکثر سرعت 42Mbps تحت HSDPA نیز طبیعتا در آن برقرار است. وای‌فای دو بانده از نوع ac، بلوتوث 4.1 و اتصال NFC نیز در این گوشی حضور دارند. آنتن NFC گوشی در لبه بالایی بخش پشتی در آن سوی دوربین قرار دارد و از بالای صفحه‌نمایش در بخش رویی نیز قابل دسترسی‌ست. در نهایت در زمینه مسیریابی نیز P10 Lite‌ امکان اتصال به سیستم‌های GPS و GLONASS را ارائه می‌کند.

کلام آخر

Huawei P10 Lite اسمارت‌فونی مدرن و خوش‌ساخت با قیمتی رقابتی‌ست؛ ترکیب شیشه و فلز در بدنه آن و صفحه‌نمایش نسبتا بزرگ و با کیفیت برای خریداران رده میانی گزینه‌های ایده‌آلی را ارائه می‌کند و از لحاظ حافظه رم و حافظه داخلی نیز شرایط ایده‌آلی دیده می‌شود. از دوربین عکاسی و فیلم‌برداری گوشی در سطح متوسط رو به بالایی رضایت داشتیم و در زمینه گزینه‌های ارتباطی نیز با تکیه بر 4G پر سرعت و وای‌فای ac نمی‌توان ناراضی بود. دوام باتری و شارژ سریع آن نیز در لیست دیگر نکات مثبت این مدل قرار دارند. در سمت نکات منفی این گوشی اما باید به استفاده نکردن از شیشه محافظ گوریلاگلس روی صفحه‌نمایش، اجبار به انتخاب کارت حافظه یا سیم‌کارت دوم و استفاده مجدد از پورت microUSB به جای پورت جدیدتر USB Type-C اشاره ک

نقل انتقالات فوتبال ایران 96.97 اپدیت جدید###

انتقالات لیگ برتر 96-97

تیم

بازیکنان ورودی به تیم

بازیکنان خروجی از تیم

 استقلال

حسن بیت سعیدروزبه چشمیمهدی قائدیپژمان منتظریسجاد شهباززادهمهدی شیری

هرائر مگوییانمیعاد یزدانی

 استقلال خوزستان

عباس بوعذار

حسن بیت سعیدفرشاد سالاروندمحمد طیبیمهدی زبیدیمهدی مومنیدانیال ماهینیآرش افشینآلویس نانگپیمان شیرزادیعلی اصغر عاشوریوحید شیخ ویسی

 پارس جنوبی جم

احمد گوهریایمان سلیمیفرشاد سالاروندمحسن فروزانمحمد طیبیمهدی زبیدیمهدی عبدیمیثم نقی زادهواحد بخشیایگور پراهیچمیلاد فخرالدینی

داود نوشی صوفیانیمحمود خمیسی

 پدیده

بابک حاتمی

حسن جعفریکریم احمدییونس شاکری

 پرسپولیس

سیامک نعمتیشایان مصلحشجاع خلیل زادهگادوین منشااحمد نورالهیبشار رسنداریوش شجاعیان

سامان نریمان جهانمحمد آرام طبعرامین رضائیانحامد آقاییرضا کرملاچعبسروش رفیعیشهاب کرمی

 پیکان

حجت حق وردیمهدی مومنیسامان نریمان جهان

مهدی شیریسیامک نعمتیگادوین منشاسیاوش یزدانیشهریار مغانلو

 تراکتورسازی

احمد نورالهیسینا عشوریمحمدرضا اخباریسعید آقاییکرار جاسممهدی کیانی

 ذوب آهن

اسماعیل شریفاتسینا عشوریعلیرضا نقی زادههرائر مگوییان

حجت حق وردیمهرداد قنبریجری بنگستون

 سایپا

آرش رضاونددانیال ماهینیرضا اسدیرضا علیاریطاها شریعتیمحمد دانشگرمحمد عباس زادهمحمدرضا اخباریمحمد آرام طبعمسعود حق جو

عزت اله پورقازغلامرضا رضاییحامد لکمحمدرضا خلعتبری

 سپاهان

حسن جعفریساسان انصاریسیاوش یزدانیشاهین ثاقبیعزت اله پورقازسعید آقاییسعید قائدی فر

شجاع خلیل زادهفرید بهزادی کریمیجلال عبدیطالب ریکانیمحمد روشندلموسی کولیبالی

 سپیدرود رشت

ایمان صادقیحسین ابراهیمیسید محسن حسینیعلی دهقانعماد میرجوانغلامرضا رضاییمیعاد یزدانیمیلاد صادقیان

شایان مصلححامد حاجتیعلیرضا نظیف کارمحمد باقر شعبانیهادی تامینی

 سیاه جامگان

احسان پیرهادیبهروز افشارحسین مددیمحمد حسین عین افشارکریم احمدییونس شاکریحمیدرضا علی عسگری

میلاد میداوودیعباس عسگریفرشاد هاشمیمحسن آذرپادمرتضی رنجبرمسعود همامیمیثم حسینی

 صبای قم

محسن فروزانامید جهانبخشرضا عنایتیکیوان امرایی

 صنعت نفت آبادان

آگوستو سزارامید جهانبخشامین پورعلیداود نوشی صوفیانیفرید بهزادی کریمیمرتضی اسدیمهرداد جماعتیوحید اسماعیل بیگیکرار جاسمحامد لک

عقیل اعتمادی

 فولاد

حمید گلزاریرحیم زهیوی

اسماعیل شریفاتساسان انصاریمهرداد جماعتیبختیار رحمانیبهرام رشید فرخیحمید بوحمدانماتیاس چاگومهرداد طهماسبیمیثم دورقیوحید طالب لو

 گسترش فولاد

احمد رضا زنده روحعلی فتحیانمحمدامین حاج محمدیمهرداد قنبریهادی کاخا

بابک حاتمیداریوش شجاعیانعلیرضا نقی زادهمسعود حق جوسید محسن حسینیمرتضی اسدیمحمد نصرتیمصطفی اکرامیفرناندو ده خسوسلوسیانو پریرامگنو باتیستا

 ماشین‌سازی‌تبریز

سعید قائدی فرحسین ابراهیمیحمیدرضا علی عسگریمحمدامین حاج محمدیهادی کاخاادسون هنریکهپیام صادقیانعزیز ابراهیموف

 نفت تهران

عباس بوعذارایگور پراهیچمیلاد فخرالدینیآرش رضاوندرضا اسدیرضا علیاریمحمد دانشگرآندرانیک تیموریاناحمد آل نعمهایمان مبعلیسجاد شهباززاده

تبلیغات شما ۳هفته مجانی بدون ضرر !!!!!!!!!

جای تبلیغات شما در وبلاگ خالیست به ما اعتماد کنید امتحان بدون ضرر ۳ هفته امتحان مجانی بدون هیچ مبلغ پولی شما می توانید در این وبلاگ تبلیغات کنید ضرر نداره !!!!!!!!!

S8-S8+ بدون شک بهترین گوشی موبایل حال حاضر بهترین بدون رقیب

تاریخ : 1396/2/30

از تولد نخستین اسمارت‌فون سری گلکسی S سامسونگ اینک بیش از 7 سال گذشته و در این فاصله نزدیک به 12 مدل مختلف از این خانواده به بازار عرضه شده‌اند؛ نام گلکسی S در محصولات سامسونگ همواره با ارائه برترین فناوری‌های روز و پیشرفته‌ترین راه‌حل‌های موبایلی گره خورده و در طی چند سال گذشته برای در دست گرفتن به‌روزترین اسمارت‌فون موجود در بازار، یافتن جدیدترین گلکسی اس سامسونگ کافی بوده است. از نزدیک به دو سال پیش به این سو فاکتورهای جدیدی چون نوآوری در طراحی و توجه به المان‌های زیبایی‌شناسی نیز به دیگر نکات برجسته قابل ذکر در مورد پرچمداران سامسونگ افزوده شدند و در این میان خانواده اسمارت‌فون‌های S6 و S7 نقش مهمی در تغییر دیدگاه کاربران و کاهش حجم انتقادهای وارد بر طراحی یکنواخت گوشی‌‌های سامسونگ ایفا کردند.

سامسونگ گلکسی S6 edge

سیاست جدید سامسونگ در استفاده از فلز و شیشه در طراحی گوشی و ارائه صفحه‌نمایش‌های خمیده از S6 edge به این سو به نوعی به روند معمول ساخت اسمارت‌فون در این شرکت بدل شده که علاوه بر پرچمداران گلکسی S در دیگر رده‌های کاربری همچون سری A و C نیز نشان آنها را به خوبی می‌توان مشاهده کرد. سال گذشته با مشکلات فراگیر نوت7 و ایجاد تردیدهای بزرگ در اعتماد کاربران به برند سامسونگ، تک خال‌‌های گلکسی S7 و S7 edge راه‌کارهای فوق‌العاده‌ای در اختیار سامسونگ برای گذر از بزرگ‌ترین بحران دوران حرفه‌ای این شرکت قرار دادند اما با وجود موفقیت S7 و S7 edge‌ و فروش بالای این دو اسمارت‌فون در سرتاسر دنیا، نگفته پیدا بود که شرایط فعلی بازار برای سامسونگ کاملا لرزان و غیر قابل اتکا بوده و بدون یک تغییر بزرگ و اساسی امکان بازگشت قدرتمندانه این برند به بازار، به دست آوردن اعتماد کاربران و شکستن رکوردهای فروش چندان فراهم نبود. پاسخ سامسونگ برای ایجاد این تغییر اساسی، دگرگون ساختن طراحی و ارائه اسمارت‌فونی نوآورانه بود.

سامسونگ گلکسی S7 edge

ایده ساخت اسمارت‌فونی با حداقل حاشیه‌های ممکن در بالا و پایین صفحه‌نمایش، سال گذشته با ارائه مدل نوآورانه Mi Mix از شائومی استارت خورد؛ Mi Mix با وجودی که تا به امروز نیز به صورت عمده تنها در کشور چین در دسترس قرار دارد اما ایده جذاب آن در حذف حاشیه‌های عمودی صفحه‌نمایش نگاه بسیاری از سازندگان اسمارت‌فون را به خود خیره ساخت تا جایی‌که اگر در سال 2016 ترند و تمرکز اصلی بازار اسمارت‌فون روی دوربین‌های دوگانه قرار داشت، در سال جاری تمرکز اصلی برندهای تأثیرگذار در این مارکت بر حذف حاشیه‌های عمودی و ساخت اسمارت‌فون‌های کوچک با صفحه‌نمایش‌های بزرگ قرار گرفته است.

شائومی Mi Mix

گلکسی S8 و S8+ سامسونگ در کنار LG G6 برجسته‌ترین مثال‌های قابل ذکر در این رابطه به حساب می‌آید که با برخی تفاوت‌های کوچک ایده مشترکی در آنها دنبال شده است.

LG G6

ایده به حداقل رساندن حاشیه‌های عمودی صفحه‌نمایش با وجود زیبایی و جذابیت غیر قابل انکار، برخی محدودیت‌‌های مشخص را نیز به همراه می‌آورد. هندلینگ ضعیف‌تر و افزایش احتمال برخورد تصادفی دست با صفحه‌نمایش یکی از این محدودیت‌هاست و تغییر نسبت صفحه‌نمایش از 16:9 به نسبت‌های غیر معمول 18:9 و 18.5:9 نیز محدودیت‌های دیگری را ایجاد می‌کند که از آن جمله باید به نوارهای مشکی ضخیم در دو طرف صفحه‌نمایش هنگام بازی و مشاهده عکس و فیلم اشاره کرد. خانواده S8 با وجود موارد ذکر شده بی‌شک یکی از زیباترین و پرمخاطب‌ترین اسمارت‌فون‌های ارائه شده در سال 2017 محسوب شده و امکان نزدیک شدن برند دیگری به این مجموعه حتی در چندین ماه آینده حداقل از لحاظ ظاهری چندان عملی به نظر نمی‌رسد.

سامسونگ گلکسی S8+ با نام مدل دقیق SM-G955F موضوع بررسی این نوبت است.

جعبه محتویات

S8+ در جعبه مشکی رنگی ارائه می‌شود که با وجود شباهت در رنگ به S7، از تفاوت‌های مشخصی نیز با آن برخوردار است. این بار از نوشته نقره‌ای بزرگ Samsung Galaxy روی این جعبه خبری نیست و عنوان آبی‌رنگ S8+ تنها المان بزرگ در نظر گرفته شده روی این باکس است.

درون این جعبه به جز خود دستگاه به شارژر، هدست سیمی AKG، دو تبدیل برای پورت اتصالات سیمی (USB Type-C به microUSB‌ و USB فول‌سایز) و البته کابل اتصال به کامپیوتر دیده می‌شود.

شارژر دستگاه با توجه به تغییر نکردن سیاست سامسونگ در شارژ سریع نسبت به سال گذشته همچنان همان نمونه دارای توان حداکثری 15 واتی (9 ولت و 1.67 آمپر) بوده و توان عادی آن نیز 10 وات (5 ولت و 2 آمپر) است.

هدست سیمی دستگاه که عنوان AKG روی آن نقش بسته در عمل ساخت خود شرکت سامسونگ است و شرکت AKG تنها Tune یا تنظیم کردن آن را بر عهده داشته است با توجه به در اختیار نداشتن این هدست امکان تست این قطعه برای ما فراهم نشد.

طراحی ظاهری

نمی‌توان S8+ را در دست گرفت و در مورد زیبایی خیره‌کننده آن سخنی نگفت؛ S8+ با وجود صفحه‌نمایش بسیار بزرگ 6.2 اینچی درست مثل یک گوشی معمول 5.5 اینچی به نظر رسیده و تا قبل از روشن کردن آن نمی‌توان حدسی در مورد سایز صفحه‌نمایش زد.

 

 

بدنه شیشه‌ای گوشی در بخش پشتی و رویی از هارمونی بسیار جذابی با یکدیگر برخوردار بود و خمیدگی شیشه‌ها در کناره‌های گوشی، S8+ را کاملا باریک‌تر از آنچه هست جلوه می‌دهد.

 

 

این جسم براق و جذاب با اینکه اثرات انگشت را در کسری از ثانیه به خود جذب می‌کند اما به دلیل پرهیز از گوشه‌های تیز و ایجاد لبه‌های گرد پیرامونی حس بسیار خوشایندی را در زیر دست ایجاد می‌کند.

 

دو قسمت تیره بالا و پایین صفحه‌نمایش اینک به حداقل میزان خود کاهش پیدا کرده‌اند و در زیر شیشه یک‌دست بخش رویی تا قبل از روشن شدن پنل کاملا پنهان شده‌اند. سوراخ‌های متعدد در بخش بالایی گوشی البته چنئان زیبا به نظر نمی‌رسد.

 

نبود دکمه‌ فیزیکی زیر صفحه‌نمایش برای یک گوشی سامسونگ امر بسیار غریبی به نظر می‌رسد و انتقال سنسور اثر انگشت به بخش پشتی نیز نکته‌ای غیر معمول برای سامسونگ به حساب می‌آید

خمیدگی جانبی صفحه‌نمایش پس از گذشت سه‌ نسل از اولین تجربه در این زمینه حالا به امری عادی بدل شده و با اینکه هنوز می‌توان سناریوهای مشخصی برای لمس شدن تصادفی صفحه‌نمایش حین در دست گرفتن عادی گوشی متصور شد اما حتی منتقدان این شیوه نیز آرام‌آرام از اهمیت بیشتر زیبایی نسبت به کارایی از نگاه کاربران سخن می‌‌گویند.

طراحی بدنه و شکل ظاهری S8+ مطمئنا هر نگاهی را به خود خیره می‌سازد اما این طراحی بدون اشکال هم نبوده و جدا از ماندن اثرات انگشت، آسیب‌پذیری هرچه بیشتر این طراحی هنگام افتادن گوشی از دست نیز غیر قابل انکار خواهد بود.

ابعاد و وزن

حذف‌ هرچه بیشتر حاشیه‌های عمودی صفحه‌نمایش در S8+ بزرگ‌ترین تأثیر خود را ابعاد و اندازه‌های دستگاه نشان می‌دهد؛ طول و عرض گوشی در S8+ با صفحه‌نمایش 6.2 اینچی به ترتیب 159.5 و 73.4 میلیمتر است که در مقایسه با یک پرچمدار سال 2016 همچون LG V20 با صفحه‌نمایش بسیار کوچک‌تر 5.7 اینچی نه‌تنها بیشتر نیست بلکه در ارتفاع 0.2 میلیمتر و در عرض 4.7 میلیمتر کوچک‌تر است. بدین‌ترتیب با وجود صفحه‌نمایش 6.2 اینچی، S8+ تقریبا هم‌اندازه یک گوشی معمول 5.5 تا 5.7 اینچی بوده و از این لحاظ تفاوت بزرگی را با تعریف معمول گوشی‌های موبایل ارائه کرده است. ضخامت S8+ نسبت به S7 edge سال گذشته اندکی بیشتر شده و از 7.7 اینک به 8.1 میلیمتر رسیده است هرچند همانطور که پیش از این اشاره شده خمیدگی‌های کناری گوشی، ضخامت این مدل را کمتر از آنچه هست نشان می‌دهند.

S8+ در زمینه وزن نیز موفق عمل کرده و وزن 173 گرمی آن هنوز در حد یک گوشی معمول 5.7 اینچی بوده و به عنوان نمونه حتی 1 گرم سبک‌تر از LG V20 اندازه‌گیری می‌شود. برای مشخص شدن میزان هنر طراحان سامسونگ در کاهش وزن S8+ تنها کافی ست وزن 173 گرمی این گوشی را با Sony XPERIA XZ Premium‌ با صفحه‌نمایش 5.46 اینچی و وزن 195 گرمی مقایسه کنید.

صفحه‌نمایش

برای بزرگ‌تر شدن هرچه بیشتر ابعاد صفحه‌نمایش بدون تأثیر منفی در ابعاد کلی دستگاه، اولین گام تغییر در نسبت تصویر است؛ تا پیش از این نسبت تصویر استاندارد گوشی‌های هوشمند 16:9 در نظر گرفته می‌شد به این معنا که طول صفحه‌نمایش تقریبا 1.78 برابر عرض آن بود و با توجه به اینکه که عکس‌ها و ویدئوها با همین نسبت تصویر برداشت شده و بازی‌ها نیز در همین نسبت تصویر ساخته می‌شوند امکان نمایش تمام صفحه عکس‌ها، ویدئوها و بازی‌ها در صفحه‌نمایش‌های معمول موبایلی فراهم است. در نسل جدید گوشی‌های موبایل که در خانواده S8 و مدلی چون LG G6‌ دیده می‌شود برای بزرگ‌تر کردن صفحه‌نمایش بدون افزایش عرض چاره‌ای جز بلندتر کردن ارتفاع پنل و کاهش عرض آن وجود ندارد؛ در این حالت عرض به همان روال سابق باقی مانده اما ارتفاع کاملا بیشتر می‌شود. در این حالت نسبت تصویر‌هایی که در آن طول صفحه‌نمایش دو برابر عرض آن است متولد می‌شوند که در G6 برابر 18:9 و در S8 و S8+ برابر 18.5:9 است.

تغییر در نسبت تصویر به ناچار تغییر در رزولوشن را نیز (برای پر کردن فضای جدیدی که به واسطه بلندقامت‌تر شدن صفحه‌نمایش ایجاد شده است) به همراه دارد؛ در S8+رزولوشن صفحه‌نمایش از 2560×1440 پیکسل معمول، در ارتفاع بیشتر شده و اینک به 2960×1440 پیکسل رسیده است که سامسونگ به آن Quad HD+ اتلاق می‌کند. فشردگی این پنل به حوالی 530 پیکسل در هر اینچ می‌رسد که نسبت به S7 edge‌ سال گذشته با پنل 5.5 اینچی QHD معمول تفاوت خاصی را نشان نمی‌دهد. فناوری ساخت این صفحه‌نمایش مثل همیشه از نوع Super AMOLED بوده و پوشش شیشه‌ای گوریلاگلس نسخه 5 نیز از آن در برابر ضربات و صدمات فیزیکی محافظت می‌کند.

در منوی Display در تنظیمات گوشی گزینه‌ای برای تغییر وضوح صفحه‌نمایش در نظر گرفته شده است؛ رزولوشن پیش‌فرض گوشی برخلاف انتظار در این منو روی وضوح 2220×1080 پیکسل (FHD+) تنظیم شده که می‌توان آن را به صورت دستی به حداکثر میزان قابل تنظیم در این رده (2960×!1440 پیکسل) ارتقاء دارد یا به حداقل آن (1480×720 پیکسل) کاهش داد. دو وضوح بالای این صفحه‌نمایش یعنی FHD+ وQHD+ از نگاه چشم غیر مسلح تفاوت خاصی با هم ندارند اما با تنظیم وضوح روی HD+تفاوت کاملا مشهود خواهد بود و نوشته‌ها کاملا بزرگ‌تر از قبل به چشم می‌آیند.

از کیفیت این صفحه‌نمایش کاملا می‌توان رضایت داشت و رنگ‌های اشباع‌ شده با کنتراست فوق‌العاده و درجه بسیار بالای روشنایی، کارکرد این مدل را در سخت‌ترین شرایط و زیر نور مستقیم خورشید تابستان نیز تضمین می‌کنند.

در زمینه زاویه دید با مشاهده گوشی از کناره‌ها برخی تغییرات در رنگ دیده می‌شود که البته در عمل مشکل چندانی را ایجاد نمی‌کنند. از لحاظ دقت رنگ نیز مقل بقیه پنل‌های OLED با اندکی اغراق‌شدگی روبرو هستیم که این مورد نیز با تغییر حالت‌های رنگ از منوهای گوشی تا حدودی قابل جبران است. اندکی قرمزی تصویر در S8+ نیز به خصوص در صفحات سفید دیده می‌شود که در عمل مشکل خاصی ایجاد نمی‌کند

در کل صفحه‌نمایش S8+ جدا از شکل ظاهری و نسبتا تصویر نوآورانه آن، از لحاظ کیفیت و عملکرد نیز یکی از بزرگ‌ترین نقاط قوت این مدل به حساب می‌آید.

زیر صفحه‌نمایش به نکته خاصی نمی‌توان اشاره کرد و حاشیه بسیار کوچک این قسمت برخلاف انتظار از یک گوشی سامسونگ، خالی از هر المان قابل ذکری ست.

در بخش بالایی گوشی با مجموعه شلوغی از سنسورها و دوربین‌ها روبرو می‌شویم که شاید دلیل اصلی مشکی بودن فریم بخش رویی خانواده S8 (فارغ از رنگ دستگاه) نیز به همین علت و برای پنهان ساختن اجزای بخش بالایی صفحه‌نمایش باشد. در این بخش به جز اسپیکر تماس از شش حفره دایره‌ای شکل استفاده شده که نمای کاملا شلوغی را به این قسمت می‌بخشند. در کناره سمت راست این قسمت اسکنر عنبیه چشم در کنار دوربین دوم قرار دارد و در سوی دیگر نیز LED وضعیت همراه با نور مورد نیاز برای عملکرد اسکنر عنبیه و البته سنسورهای معمول تنظیم روشنایی و Proximity حضور دارند. این ترکیب تقریبا به همین صورت در گلکسی نوت7 سال گذشته نیز تکرار شده بود و تعبیه آنها در S8 و S8+ نکته تازه‌ای به حساب نمی‌آید.

اجزای جانبی

در کناره سمت چپ گوشی در حالی که در دو سال گذشته و در تمامی مدل‌های S7 ،S6 edge+ ،S6 edge ،S6 و S7 edge از دکمه‌‌های تفکیک شده تغییر صدا در سمت چپ گوشی استفاده شده بود سامسونگ امسال بار دیگر به طرح 2014 خود در گلکسی S5بازگشته و در S8 و S8+ از یک دکمه تکی بزرگ برای تغییر حجم صدا بهره می‌برد. علت این امر را باید به حضور دکمه جدید Bixby در این بخش (که در ادامه به آن خواهیم پرداخت) مرتبط دانست چرا که در صورت مجزا شدن دکمه‌های تغییر صدا، در کناره سمت چپ گوشی سه دکمه تکی در کنار هم قرار می‌گرفتند که یافتن دکمه مناسب را برای کاربران مشکل می‌کردند.

در سمت راست دستگاه تنها دکمه پاور قرار دارد که تغییری نسبت به گذشته نداشته است.

در بخش پایینی نیز اجزای ثابتی نسبت به گذشته دیده می‌شود که شامل پورت USB‌ در مرکز، اسپیکر و میکروفون تماس در سمت راست و جک 3.5 میلیمتری هدست در سمت چپ می‌شود. تنها تغییر این بخش به پورت USB‌ تعلق دارد که بالاخره در یک گوشی گلکسی S سامسونگ به نوع جدیدتر Type-C ارتقا پیدا کرده است.

اجزای بخش بالایی نکته جدیدی را در بر ندارند و اسلات ترکیبی سیم‌‌کارت/کارت‌حافظه همراه با میکروفون دوم گوشی در این قسمت جای دارند.

 

 

بخش پشتی

بخش پشتی S8+ در نگاه اول تغییر خاصی را نسبت به گذشته تجربه نکرده اما در همان لحظات اول المان تازه‌ای را در کنار دوربین اصلی می‌توان مشاهده کرد. سنسور اثر انگشت دستگاه از زیر صفحه‌نمایش به پشت دستگاه و در کناره سمت راست دوربین منتقل شده که این ترکیب با وجود آنکه ارگونومی بالاتری را ارائه می‌کند و انگشتان بیشتری را (به جز شست) به راحتی می‌توان روی آن قرار داد اما انتقادهایی را به دلیل قرارگیری دائم انگشت روی لنز دوربین و کثیف شدن آن در پی داشته است. این نخستین باری‌ست که سامسونگ سنسور اثر انگشت را به این قسمت منتقل می‌کند که شاید دلیل اصلی آن آماده نبودن طرح این شرکت برای قرار دادن این حسگر زیر شیشه صفحه‌نمایش باشد. این دکمه تنها به منظور دریافت اثرات انگشت طراحی شده و امکان فشردن آن مثل دکمه‌های هوم زیر صفحه‌نمایش وجود ندارد.

جدا از سنسور اثر انگشت نکته جدیدی در بخش پشتی گوشی دیده نمی‌شود و همچنان دوربین اصلی در مرکز بخش بالایی قرار دارد و مجموعه لنز، تک فلش LED و سنسور ضربان قلب با اینکه از راست به چپ منتقل شده‌اند تغییری از لحاظ ظاهر و عملکرد نداشته‌اند. یک نکته ظریف در این میان، اینکه مجموعه فلش و سنسور ضربان قلب برخلاف S7 اینک در زیر شیشه این بخش قرار داشته و کاملا هم‌سطح بدنه هستند.

دوربین اصلی

دوربین هر دو مدل گلکسی S8 و S8+ یک نمونه 12 مگاپیکسلی با سایز سنسور 1/2.55 اینچ و ابعاد پیکسل‌های 1.4 میکرون است که در مقابل خود لنزی با حداکثر گشودگی f/1.7 را می‌بیند و ظاهرا هیچ تفاوتی با دوربین گلکسی S7 سال گذشته ندارند. فناوری فوکوس Dual Pixel، لرزه‌گیر اپتیکال دست و فاصله کانونی 26 میلیمتری دیگر مشخصات یکسان این دوربین در مقایسه با دوربین S7 را نشان می‌دهند. با اینکه دوربین‌‌های گلکسی S7 و S7 edge یکی از برترین دوربین‌های موبایلی سال گذشته بوده و در لیست DXOMark نیز هنوز با اختلافی جزئی و کسب امتیاز 88 در کنار بزرگان این کلاس قرار دارند اما تکرار دوباره این دوربین در اسمارت‌فونی که تغییرات بزرگی در جای‌جای آن رخ داده و هدف اصلی آن به دست آوردن دوباره اعتماد کاربران است چندان جذاب به نظر نمی‌رسد. البته این تمامی ماجرا نیست و سامسونگ با وجود ایجاد تکردن تغییر خاصی در سخت‌افزار دوربین، در بخش نرم‌افزاری و پروسس تصویر سعی فراوانی در بهبود بهتر نتیجه کار حتی نسبت به سری S7 نموده است.

رابط کاربری پیش‌فرض دوربین با گذشته تفاوت مشخصی را ارائه می‌کند. در ستون سمت راست از بالا به پایین آخرین عکس گرفته شده، شاتر دوربین و دکمه آغاز فیلم‌برداری دیده می‌شود و در کنار آنها بازهم به صورت عمودی دکمه‌های کوچکی برای اضافه کردن فیلترهای فانتزی و تغییر توناژ رنگی پوست یا Skin tone در نظر گرفته شده ست.

 

 

در پایین این قسمت دکمه جدیدی که Bixby vision نام دارد دیده می‌شود که با لمس آن طبق ادعای سامسونگ باید اطلاعاتی از تصویر پیش روی دوربین در اختیار کاربران قرار گیرد این ویژگی ظاهرا هنوز آماده نیست چون در عمل و در مورد سوژه‌های آسان نیز با مشکل روبرو می‌شود.

 

در سوی دیگر رابط کاربری سوئیچر تعویض بین دوربین‌ اصلی و سلفی، حالت‌های مختلف HDR (روشن،‌خاموش، اتوماتیک)،‌تنظیمات فلش (روشن،‌خاموش،‌ اتوماتیک) و دکمه دسترسی به Setting در دسترس قرار دارد.

در منوی تنظیمات و برای دوربین اصلی امکان تغییر سایز عکس و فیلم، اتوفوکوس تعقیب‌کننده، کاهش اختلال (distortion) در عکس، تایمر سرخود، گرفتن چند لحظه فیلم قبل از گرفتن عکس (Motion photo)، لرزه‌گیر دست، تگ کردن مکان برداشت عکس، مشاهده عکس پس از گرفته‌ شدن، فعال کردن سریع دوربین (با دوبار فشار دادن دکمه پاور)، گرفتن عکس با صدا (و گفتن کلمات مشخص)، دکمه شناور شاتر دوربین (با امکان جای‌گذاری در هر قسمت دلخواه) و تغییر وظیفه دکمه ولوم در نظر گرفته شده و در مورد دوربین دوم نیز به جز تغییر سایز عکس و ویدئو گزینه‌ای برای برداشت عکس با زدن روی صفحه (Tap screen)، لمس سنسور ضربان قلب و یا نشان دادن کف دست در نظر گرفته شده که این آخری به شیوه LG‌ برای گرفتن سلفی با باز و بسته کردن دست شباهت دارد.

 

 

حداکثر وضوح این دوربین یعنی 12 مگاپیکسل در نسبت تصویر 4:3 رخ می‌دهد که در صفحه‌نمایش کشیده و کاملا بزرگ این گوشی بسیار کوچک و غیر حرفه‌ای به نظر می‌رسد .

با تغییر نسبت تصویر به 16:9، حداکثر وضوح در دسترس 9.1 مگاپیکسل است که در اینجا نیز هنوز بخش‌های بزرگی از صفحه‌نمایش یعنی همان قسمت‌هایی که هنگام دیدن فیلم‌های معمول و بازی کردن سیاه می‌مانند تیره و سیاه است. برای پرتر کردن فضای صفحه‌نمایش و گرفتن تصویر با نسبت تصویر 18.5:9 چاره‌ای جز تنظیم وضوح روی 7.9 مگاپیکسل نیست که در این حالت با وجود جذابیت تصویری بالا ، این کاهش وضوح چندان به نفع کاربران تمام نمی‌شود. جالب اینکه در این حالت نیز هنوز نوار دکمه‌های اندرویدی در پایین صفحه‌نمایش مشکی باقی می‌‌ماند.

در صورت اسکرول رابط کاربری از چپ به راست منوی حالت‌های دوربین در دسترس قرار می‌گیرد که شامل عکاسی اتوماتیک، عکاسی حرفه‌ای یا Pro، برداشت پانوراما، فوکوس انتخابی، اسلوموشن، هایپرلپس، عکاسی از غذا و عکاسی مجازی یا Virtual shot می‌شوند.

در حالت عکاسی حرفه‌ای یا Pro این قسمت شش گزینه جدید شامل تغییر نورگیری، وایت‌بالانس، تنظیم دستی فوکوس، افکت‌های رنگی، سرعت شاتر (از 10 ثانیه تا 1/24000 ثانیه) و تغییر ISO (از 50 تا 800) به نمایش در می‌آید که تفاوت‌هایی با دیگر رقبای این دوربین در این زمینه دارد. به عنوان نمونه در LG G6 عدد ISO را از 50 تا 3200 می‌توان تغییر داد و سرعت شاتر نیز از 30 ثانیه تا 1/3200 قابل تغییر است امکان گرفتن عکس در حالت RAW با فرمت DNG نیز طبیعتا برای این دوربین وجود دارد.

 

 

 

 

حالت فوکوس انتخابی یا Selective focus در بخش حالت‌های دوربین، امکان گرفتن عکس و سپس تغییر فوکوس در آن را فراهم می‌آورد با این تفاوت که برخلاف نمونه‌‌های مشابه سایر برندها که در این حالت پس از گرفتن عکس تنها لمس کردن یک سوژه درون تصویر برای انتقال فوکوس روی آن کافی است در اینجا تنها سه گزینه فوکوس دور، متوسط و نزدیک در اختیار کاربر قرار می‌گیرد که باید از بین آنها انتخاب صورت بگیرد.

گزینه Virtual shot نیز مثل گذشته پس از گرفتن عکسی حول یک سوژه امکان چرخاندن گوشی و دیدن گوشه‌های تصویر متناسب با حرکت را فراهم می‌کند که پیش از این نیز در نمونه‌های دیگر شاهد آن بودیم.

با اسکرول از راست به چپ افکت‌های لایو را می‌توان مشاهده کرد. در این حالت چندین استامپ و افکت دیگر نیز در ستون سمت راست در دسترس قرار دارند.

اسکرول از بالا به پایین یا پایین به بالای رابط کاربری دوربین نیز برای سوئیچ سریع بین دوربین اصلی و سلفی در نظر گرفته شده است.

عکس‌های گرفته شده با این دوربین در فضای آزاد از جزئیات بسیار بالا، کنتراست مثال زدنی و فوکوس دقیقی برخوردارند و سرعت شاتر نیز بسیار بالا و کسری از ثانیه است.

برداشت تصویر در حالت HDR Auto - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجامشاهده نمائید

 

برداشت تصویر در حالت HDR Auto - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجامشاهده نمائید

 

برداشت تصویر در حالت HDR Auto - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجامشاهده نمائید

 

در سوژه‌های با جزئیات بسیار زیاد همچون شاخ و برگ درختان نیز S8+ بسیار موفق عمل می‌کند.

برداشت تصویر در حالت HDR Auto - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجامشاهده نمائید

 

از عملکرد HDR دوربین می‌توان رضایت داشت هرچند همچنان امکان روشن‌تر شدن بیشتر سوژه‌های حاضر در سایه در آن هنوز نیز وجود دارد.

برداشت تصویر در حالت HDR خاموش - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجامشاهده نمائید

 

برداشت تصویر در حالت HDR روشن - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجامشاهده نمائید

 

رنگ‌های این دوربین در اغلب موارد بسیار براق و اندکی اغراق شده بوده و در مقایسه با دنیای عادی بیش از اندازه پر رنگ هستند.

برداشت تصویر در حالت HDR Auto - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجامشاهده نمائید

 

برداشت تصویر در حالت HDR Auto - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجامشاهده نمائید

 

برداشت تصویر در حالت HDR Auto - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجامشاهده نمائید

 

برش اندازه واقعی تصویر بالا

دقت فوکوس همچنان یکی از برگ‌های برنده این دوربین است که در S7 و S7 edge نیز به همین صورت تکرار شده بود.

در کل در صورتی که با رنگ اغراق شده این دوربین مشکلی نداشته باشید همچنان با وجود ارتقا نیافتن سخت‌افزار دوربین نسبت به سال گذشته هنوز می‌توان روی آن به عنوان یک دوربین توانمند حساب ویژه‌ای باز کرد.

فیلم‌برداری این دوربین حداکثر با وضوح 4K با 30 فریم در ثانیه و با بیت‌ریت ویدئویی در حدود 48Mbps و بیت‌ریت صوتی 256Kbps به صورت دوکاناله برداشت می‌شود که هر دو تقریبا هیچ تفاوتی با اعداد ثبت شده توسط S7 و S7 edge ندارند. در دیگر وضوح‌ها شامل QHD، فول اچ‌دی 60 فریم و فول اچ‌دی 30 فریم نیز بیت‌ریت به ترتیب به 27، 28 و 19 مگابیت برثانیه می‌رسد که نسبت به S7 edge به میزان بسیار اندکی ارتقا یافته‌اند همانگونه که خود سامسونگ نیز در منوی تنظیم وضوح به این مسئله اشاره کرده در هیچ‌یک از سه وضوح 4K، QHD و فول اچ‌دی 60 فریم بر ثانیه، گزینه‌های HDR و اتوفوکوس دنبال کننده همراه با افکت‌های ویدئویی در دسترسی نبوده و امکان گرفتن عکس همزمان با فیلم‌برداری فول اچ‌دی 60 فریم بر ثانیه نیز وجود ندارد.

ویدئوهای این دوربین در حالت 4K از جزئیات بسیار بالا و کنتراست فوق‌العاده‌ای برخوردار بوده و مسئله اغراق‌شده‌گی رنگ که در عکس‌های این دوربین وجود داشت در آن نسبتا بهبود پیدا کرده است. ویدئوهای فول اچ‌دی این مجموعه نیز در ردیف بهترین دوربین‌های موبایلی حال حاضر قرار دارد.

دوربین دوم

برخلاف دوربین اصلی S8+ که تغییر خاصی نسبت به سال گذشته نداشته، دوربین سلفی آن کاملا متحول شده است. سامسونگ از S6 به این سو همواره از یک دوربین 5 مگاپیکسلی فاقد فوکوس خودکار بر بالای صفحه‌نمایش استفاده می‌کرد و در خانواده S7 تنها گشودگی دیافراگم این دوربین را از f/1.9 به f/1.7 ارتقا داده بود؛ در S8 و S8+وضوح این دوربین به 8 مگاپیکسل (به صورت 4:3) ارتقا پیدا کرد و برای اولین بار در یک گوشی پرچمدار سامسونگ، قابلیت فوکوس خودکار نیز به این مجموعه افزوده شده است. این دوربین که دیافراگم آن هنوز تا f/1.7 گشوده بوده و با وضوح 1440p می‌تواند فیلم‌برداری کند به یک سنسور نچندان بزرگ 1/3.6 اینچی مجهز بوده و سایز پیکسل‌های آن نیز 1.22 میکرون است. میدان دید این دوربین به 80 درجه می‌رسد که می‌توان آن را نسبتا عریض و واید تلقی کرد. قابلیت HDR خودکار این دوربین یکی از نکات جالب این مجموعه است که در محیط‌های با نور کمتر به کمک کاربران خواهد آمد.

از کیفیت این دوربین به میزان زیادی می‌توان رضایت داشت و فوکوس مناسب و جزئیات مطلوبی در آن به چشم می‌خورند تا جایی‌که می‌توان آن را در ردیف یکی از بهترین دوربین‌های سلفی جای داد.

باتری

گلکسی S8+ از یک باتری 3,500mAh بهره می‌برد که نسبت به S7 edge با وجود بزرگ‌تر شدن سایز و ضخامت دستگاه، 100 میلی آمپر ساعت ظرفیت کمتری دارد. سامسونگ در معرفی این باتری به کارکرد 15 ساعته آن حین مرور اینترنت با شبکه وای‌فای و به همین میزان برای شبکه 4G اشاره کرده و حداکثر 24 ساعت مکالمه و 18 ساعت نمایش ویدئو را برای آن پیش‌بینی کرده است. اعداد رسمی S7 edge در مکالمه و نمایش ویدئو به ترتیب 36 و 19 ساعت بود که بدین‌ترتیب کاهش مشخصی در این زمان‌ها در S8+ دیده می‌شود. در پخش موسیقی هنگام فعال بودن قابلیت AOD یا روشن بودن دائم صفحه‌نمایش به گفته سامسونگ با یک بار شارژ به دوام 50 ساعته می‌رسیم اما با غیر فعال کردن AOD، دوام باتری 56 درصد ارتقا پیدا کرده و اینک می‌توان حین پخش موسیقی به دوام 78 ساعته دست یافت.

تست دوام باتری Work battery life 1.0 از مجموعه PC Mark معیار مناسبی برای دوام باتری گلکسی S8 پلاس در موقعیت‌های مختلف به دست می‌دهد. این تست را در دو مرحله مجزا یکی با تنظیم وضوح صفحه‌نمایش روی حداکثر یعنی 2960×1440 پیکسل (QHD+) و دیگری با تنظیم روی وضوح 2220×1080 پیکسل (FHD+) انجام می‌دهیم تا به میزان تأثیرگذاری احتمالی کاهش وضوح صفحه‌نمایش در مصرف باتری پی ببریم. لازم به ذکر است که در هر دو حالت اجرای این تست روشنایی در حد متوسط قرار دارد و روشنایی خودکار صفحه‌نمایش نیز غیر فعال است. در حالت اول و زمانی که وضوح صفحه‌نمایش روی حداکثر مقدار خود قرار گرفته است گلکسی S8+ موفق به اجرای تست مذکور برای مدت 9 ساعت و 57 دقیقه شد که این زمان با توجه به ابعاد بزرگ صفحه‌نمایش رقم بسیار مناسبی به حساب می‌آید. برای مقایسه این زمان در گلکسی S7 تنها 7 ساعت و 9 دقیقه یعنی با اندکی اغماض نزدیک به 3 ساعت کمتر است که این به روشنی به مصرف پایین‌تر پروسسور جدید دستگاه با معماری 10 نانومتری اشاره دارد.

در دومین حالت اجرای این تست بدون تغییر در هیچ‌یک از شرایط پیشین و تنها با تنظیم وضوح صفحه‌نمایش روی 2220×1080 پیکسل (FHD+) بار دیگر آزمون دوام باتری را تکرار کردیم. این بار S8+ توانست این تست را تا 10 ساعت و 26 دقیقه ادامه دهد که اختلاف آن با زمان قبلی تنها 29 دقیقه بود که این به روشنی از تأثیر ناچیز کاهش رزولوشن صفحه‌نمایش به فول‌ اچ‌دی حداقل در سناریوهای معمول استفاده از گوشی سخن می‌‌گوید.

با وجود پشتیبانی Quick Charge 4.0 در نسخه آمریکایی S8+ مجهز به چیپ‌ست پردازشی Snapdragon 835، سامسونگ برای ایجاد نشدن احتلاف بین ورژن آمریکایی و نسخه بین‌المللی این گوشی (با پروسسور Exynos 8895)، همچنان مثل سال‌های گذشته از فناوری شارژ سریع Adaptice Charging که همان Quick Charge 2.0 کوالکام است بهره می‌برد. بنابراین انتظار چندانی برای ارتقا سرعت شارژ نسبت به گذشته در این مدل نداریم. تست سرعت شارژ در S8+ را در دو حالت یکی هنگام خاموش بودن گوشی و دیگری هنگام روشن بودن دستگاه و فعال بودن صفحه‌نمایش انجام می‌دهیم. حالت دوم را به این علت به این تست افزودیم که در طی چند روز گذشته صحبت‌هایی در مورد فعال نبودن شارژ سریع در هنگام روشن بودن صفحه‌نمایش انجام شده است که این موضوع را با هم تحقیق خواهیم کرد.

در تست معمول شارژ باتری هنگامی که گوشی خاموش است و شارژ روی 0 درصد قرار دارد ظرف 3، 5 و 10 دقیقه شارژ به ترتیب به 3، 5 و 11 درصد می‌رسد. پس از این تا حوالی 40 دقیقه، هر 5 دقیقه، 6 درصد به شارژ افزوده می‌شود به‌طوری‌که در دقیقه 15، شارژ 17 درصد، در دقیقه 20، شارژ به 23 درصد و در دقیقه 30، به 35 درصد می‌رسد. برای مقایسه S7 با باتری 3,000mAh پس از 30 دقیقه به شارژ 45 درصد می‌رسید که در S8+ با وجود افزایش ظرفیت به 3,500mAh سرعت نسبتا کمتری را در اینجا می‌توان سراغ گرفت. روند شارژ از دقیقه 40 اندکی کند می‌شود و گوشی که در این لحظه تا 46 درصد شارژ شده در 50 دقیقه شارژ خود را تنها به 55 و در رأس یک ساعت به 65 درصد می‌رساند. پس از 75 دقیقه شارژ به 80 درصد رسید و پس از گذشت 90 دقیقه نیز 91 درصد از ظرفیت باتری پر شده است. پس از 100 دقیقه شارژ به 97 درصد می‌رسد و پروسه شارژ در دقیقه 106 کامل می‌شود. در یک مقایسه رخ به رخ، گلکسی S7 موفق شده بود که تنها ظرف 88 دقیقه باتری خود را کاملا پر کند که حتی در صورت دخالت دادن 500 میلی آمپر ساعت ظرفیت کمتر باتری S7 نیز همچنان اختلاف 18 دقیقه‌ای مابین این دو زمان نسبتا زیاد به نظر می‌رسد.

در تست دوم عملکرد شارژر دستگاه، گوشی روشن بوده و صفحه‌نمایش نیز همواره فعال است. این سناریو از آن جهت اهمیت دارد که بسیاری از کاربران از گوشی خود در حین متصل بودن آن به شارژر استفاده می‌کنند و سریع شارژ شدن در این حالت شاید از اهمیت بالاتری نسبت به حالت قبلی برخوردار است. تست شارژ در این قسمت را زمانی که باتری 1 درصد شارژ دارد آغاز می‌کنیم. در این حالت در 10 دقیقه ابتدایی گوشی تنها به شارژ 6 درصد رسید حال آنکه در وضعیت صفحه خاموش در این لحظه، باتری تا 11 درصد شارژ شده بود. در 20 دقیقه اختلاف بیشتر شده و در حالی‌که در حالت عادی شارژ گوشی به 23 درصد می‌رسد در حالت صفحه روشن شارژ تنها به 11 درصد رسیده است. پس از نیم ساعت شارژ فقط به 16 درصد و پس از 40 و 50 دقیقه نیز به ترتیب به 21 و 26 درصد رسیده است. به عبارت دیگر هر 10 دقیقه تنها 5 درصد به شارژ دستگاه افزوده می‌شود. رأس یک ساعت باتری که اینک باید تا 65 درصد شارژ شده باشد تنها 31 درصد شارژ دارد و پس از 90 دقیقه نیز در حالی‌که طبق تست قبلی شارژ باید به 91 درصد می‌رسد تنها 46 درصد ظرفیت باتری در آن پر شده است. پس از 2 ساعت شارژ به 62 و پس از 3 ساعت به 94 درصد رسید و در نهایت در دقیقه 189 یعنی 83 دقیقه دیرتر از حالتی که صفحه‌نمایش خاموش است باتری گوشی به حداکثر شارژ خود رسید.

جالب اینکه در این حالت نیز نوتیفیکیشن بالای صفحه‌نمایش در گوشی اصرار بر انجام شدن شارژ سریع و اتمام آن در نزدیک به 90 دقیقه دارد!

اسکنر عنبیه – سنسور اثر انگشت

در نسل جدید پرچمداران سامسونگ مثل نوت7 نگون‌بخت سال گذشته از اسکنر عنبیه به عنوان یکی از راه‌حل‌های امنیتی برای گشودن قفل صفحه‌نمایش استفاده شده است. این سنسور که ساختار و عملکرد آن نیز با نوت7 تفاوتی ندارد در عمل با محدودیت‌هایی روبروست که مهم‌ترین آنها بی‌شک به سرعت این سنسور تعلق دارد. در حالت عادی و در فضای داخلی نزدیک به 1 الی 3 ثانیه زمان برای بازگشایی قفل صفحه‌نمایش از این طریق لازم است و این سرعت نیز به میزان زیادی به عوامل دیگر مثل رعایت فاصله مناسب گوشی تا چشم، نبود نور شدید پس زمینه و... وابسته بوده و داشتن عینک نیز در کاهش سرعت آن تأثیرگذار است. در فضای خارجی و زیر نور شدید خورشید مشکلات این سنسور حتی بیشتر نیز می‌شود و از سرعت و دقت آن به میزان زیادی کاسته می‌شود. بنابراین با وجود آنکه اسکنر عنبیه برای تحت‌تأثیر قرار دادن اطرافیان در نخستین روزهای استفاده از گوشی، امکان جالب‌توجهی به شمار می‌رود اما در عمل و در استفاده روزمره هنوز راه زیادی تا نهایی شدن در پیش دارد.

سنسور اثر انگشت در S8 و S8+ همانطور که اشاره شد اینک به بخش پشتی گوشی و در کنار لنز دوربین منتقل شده ست؛ این سنسور کاملا هم‌سطح بدنه بوده و حاشیه پیرامونی آن در زیر دست دقیقا مشابه لنز دوربین احساس می‌شود؛ امری که در اغلب موارد انگشت را به صورت ناخودآگاه روی لنز دوربین قرار می‌دهد. این سنسور که می‌توان آن را نخستین حسگر اثر انگشت همواره روشن سامسونگ نامید (سنسورهای پیشین نیاز به فشار دادن دکمه Home برای عملکرد داشتند) با وجود جای نامناسب دقت مطلوبی دارد اما از لحاظ سرعت دریافت اولیه اثر انگشت و به خصوص سرعت باز کردن قفل صفحه‌نمایش چندان فوق‌العاده نبوده و با قرار گرفتن انگشت روی آن در اغلب موارد نخست نمایی از صفحه قفل و سپس صفحه هوم را پیش روی کاربران قرار می‌دهد. این موضوع البته به معنای سرعت پایین این سنسور نیست و تنها مقایسه‌ای‌ست مابین سرعت عملکرد این حسگر در مقایسه با رقبای پر سرعت‌تر آن

 

یک نکته امنیتی جالب در S8+ نیاز به احراز هویت (کشیدن پترن، وارد کردن Pin و یا قرار دادن انگشت روی سنسور اثر انگشت) برای خاموش کردن گوشی است نکته‌ای که پیش از این در مدل دیگری ندیده بودیم.

قابلیت ضد آب

S8 و S8+ نیز مانند نسل قبلی پرچمداران سامسونگ از استاندارد IP68 در نفوذ نکردن گرد و خاک و آب خالص (تا عمق 1.5 متر 30 دقیقه) برخوردارند؛ در تست عملی این قابلیت مشکلی برای S8+ در هنگام قرار گرفتن در معرض رطوبت شدید (و نه غوطه‌ور شدن در زیر آب) ایجاد نشده و هیچ صدمه‌ای از این لحاظ به گوشی وارد نشد. اما در ادامه و پس از خشک کردن بدنه گوشی تلاش برای شارژ کردن آن موفقیت‌آمیز نبود و تا نزدیک به یک ساعت بعد و حتی با به‌کارگیری سشوار نیز همچنان پیغامی مبنی بر وجود رطوبت در پورت USB و ناموفق بودن عملیات شارژ روی گوشی دریافت می‌کردیم. این موضوع البته پس از یکی دو ساعت برطرف شد. بنابراین اگر شارژ S8+ شما اندک است از خیس کردن آن بپرهیزید!

 

سیستم‌عامل – رابط کاربری

سیستم‌عامل پیش‌فرض دستگاه نسخه هفتم اندروید نوقا بوده و رابط کاربری گوشی نیز براساس پوسته تغییر یافته Samsung Experience نسخه هشتم شکل گرفته است. این پوسته جدید که شباهت‌های دور و نزدیکی با آنچه پیش از این در اسمارت‌فون رده میانی A7 2017 این برند دیده بودیم دارد کاملا در خدمت ساده‌سازی تجربه استفاده از گوشی بوده و به نسبت TouchWizهای گذشته سامسونگ از پیچیده‌گی کمتری برخوردار است. بوت سیستم به نزدیک به 20 ثانیه زمان نیاز دارد که با اینکه بسیار سریع ‌است اما در مقایسه با S7 edge سال گذشته چند ثانیه‌ای بیشتر به طول می‌انجامد.

با روشن شدن گوشی در حالت پیش‌فرض ابتدا حالت همواره روشن صفحه‌نمایش (AOD) به نمایش گذاشته می‌شود که از لحاظ ساختاری تفاوتی با آنچه در سری S7 دیده بودیم ندارد. زیر این صفحه‌نمایش آنچه در ابتدا یک دکمه هوم نرم‌افزاری معمولی به نظر می‌رسد که لمس آن برای ورود به گوشی کافی ست در عمل یک دکمه حساس به فشار بوده که کاملا قابل فشردن بوده و فیدبک لرزشی آن نیز در زیر دست احساس می‌شود. این دکمه برای اصطلاحا سوخته نشدن پیکسل‌های آن (به دلیل همواره روشن بودن) هر چند لحظه به صورت کاملا نامحسوس چند پیکسلی به اطراف حرکت می‌کند تا از این مشکل نیز جلوگیری می‌کند.

در صفحه قفل در حالت پیش‌فرض زمان و تاریخ همراه با نوتیفیکیشن برنامه‌ها در بالا و دو میانبر دوربین و شماره‌‌گیر تلفن در پایین قرار دارند که در منوی تنظیمات گوشی می‌توان به جای این دو میانبر، هر اپلیکیشن دلخواه دیگری را جایگزین کرد.

 

یکی دیگر از امکانات ارائه شده برای صفحه قفل با نام FaceWigets امکان نشان دادن کنترلرهای موسیقی، قرارهای تنظیم شده برای روز جاری (Today’s Schedule) و نشان دادن آلارم بعدی را در اختیار کاربران قرار می‌دهد که از منوی اختصاصی آن در بخش تنظیمات می‌‌توان جایگاه آنها در صفحه را نیز تغییر داد.

 

صفحه Home در نگاه اول نکته خاصی را در بر ندارد و همچنان میانبرهای پایین‌ صفحه‌نمایش همراه با نوار جست‌وجوی گوگل در پایین و زمان و تاریخ و وضعیت آب و هوا در بالا قرار دارند. شکل آیکون‌ها در رابط کاربری جدید سامسونگ کاملا متحول شده و تقریبا تمامی آیکون‌های پیش‌فرض گوش با استفاده از خطوطی باز شکل گرفته است.

با قرار دادن انگشت روی صفحه‌نمایش یا نزدیک کردن دو انگشت به یکدیگر به مد ویرایشی این صفحه وارد می‌شویم که در آن می‌توان تصویر پس‌زمینه و تم جدیدی را تنظیم کرد، به لیست ویجت‌ها دست یافته و یا به بخش تنظیمات صفحه هوم وارد شد.

در بخش تنظیمات صفحه هوم امکان تغییر ساختار صفحه هوم (یک صفحه هوم تکی و صفحه اپلیکیشن‌های جدا یا صفحه هوم قابل اسکرول به سمت چپ و دسک‌تاپ‌های متعدد)، تغییر چینش ماتریسی آیکون‌ها در صفحه هوم و اپلیکیشن‌ها، نمایش یا پنهان کردن دکمه دسترسی به App drawer و در نهایت امکان مخفی کردن برخی اپلیکیشن‌ها وجود دارد.

 

 

 

حالت پیش‌فرض در هوم‌اسکرین گلکسی اس 8 و اس 8 پلاس یک صفحه هوم تکی با امکان اسکرول هر قسمت صفحه‌نمایش رو به بالا برای دسترسی به منوی اصلی یا App drawer است. در این حالت همچنان می‌توان میانبرهای دلخواه خود را در صفحات متعدد دسک‌تاپ که به صورت افقی اسکرول شده و در سمت راست جای گرفته‌اند قرار داد. یک نکته نچندان جالب در این میان زمانی رخ می‌دهد که قصد حذف یک ایکون یا Uninstall کردن برنامه‌ای را از دسک‌تاپ داریم در این حالت با نگه‌داشتن دست روی ایکون مورد نظر آن آیکون مثل آیفون شروع به لرزش می‌کند اما دیگر خبری از گزینه‌های معمول مورد انتظار که پیش از این به صورت کاملا بزرگ در بالا ظاهر می‌شدند از جمله سطل آشغال برای حذف کردن آیکون یا گزینه Uninstall نیست و به جای آن یک منوی کوچک که برای کاربران با انگشتان بزرگ کار کردن با آن چندان آسان نیست در زیر آیکون مورد نظر ظاهر می‌شود.

منوی جانبی گوشی یا Edge Panels که در لبه خمیده سمت راست صفحه‌نمایش قرار دارد تغییر خاصی نسبت به S7 edge نداشته و در حال پیش‌فرض تنها سه منو شامل App Edge (برای قرار دادن میانبر 10 برنامه دلخواه)، People Edge (برای قرار دادن 5 کنتاکت دلخواه) و Smart Select را به نمایش می‌گذارد که با لمس آیکون چرخ‌دهنده در پایین این قسمت نه‌تنها می‌توان چندین پنل دیگر را به این لیست افزوده بلکه با انتخاب گزینه Download بر بالای این صفحه‌ نیز امکان دانلود و نصب تعداد بسیار بیشتری از این منوها از فروشگاه سامسونگ فراهم است.

 

 

 

 

پنل Smart Select در پنل‌های پیش‌فرض این قسمت به نسبت دیگر پنل‌های جالب و کاربردی‌تر به نظر می‌رسد در این پنل می‌توان ناحیه‌ای از صفحه را برای گرفتن اسکرین‌شات به صورت مستطیلی یا بیضی انتخاب کرد و از آن نیز جالب‌تر کادر مستطیلی دلخواهی از یک محتوای تصویری در حال پخش را با انتخاب گزینه Animation به صورت یک فایل GIF ذخیره کرد. دیگر گزینه حاضر در این پنل با عنوان Pin to top همانطور که می‌توان حدس زد برای گرفتن عکس از یک ناحیه مشخص و سپس قرار دادن آن به صورت دائم در بالا دیگر منوهاست. این قابلیت آخر در زمان نیاز به دسترسی به اطلاعاتی از یک برنامه در برنامه‌ای دیگر کاربردی به نظر می‌رسد.

notification shade یا منوی قابل اسکرول بالای صفحه‌نمایش یکی دیگر از قسمت‌های تغییر یافته رابط کاربری جدید سامسونگ به حساب می‌آید. با کشیدن این منو رو به پایین در ابتدا تنها شش آیکون وای‌فای، بلوتوث، پروفایل صوتی، چرخش اتوماتیک تصویر، گزینه Airplane mode و چراغ‌قوه در نوار بالایی و نوتیفیکیشن برنامه‌ها در ردیف پایین‌تر از آن به نمایش در می‌آید. زمان و تاریخ و میانبر دسترسی به Setting نیز بر بالای این بخش قرار دارد.

با ادامه اسکرول ستون آیکون‌ها به 5 عدد کاهش می‌یابد که در حالت پیش‌فرض در سه‌ردیف قرار می‌گیرند. به جز 15 آیکون حاضر در این صفحه، با ادامه اسکرول به سمت چپ 5 آیکون دیگر نیز در دسترس قرار می‌گیرند.

 

نوار تغییر روشنایی صفحه‌نمایش در پایین این بخش قرار دارد که با لمس فلش رو به پایین مقابل آن امکان تغییر مکان این اسلایدر (نشان دادن این گزینه حتی قبل از باز کردن کامل منوی نوتیفیکیشن) و یا فعال‌سازی روشنایی خودکار صفحه فراهم می‌شود.

 

یک نکته جدید در این منوی جدید نوتیفیکیشن که با لمس آیکون سه‌نقطه حاضر درکناره سمت راست بالای این منو در دسترس قرار می‌گیرد قابلیت تغییر چینش آیکون‌های این بخش از بین سه گزینه 5×5، 3×4 و 3×3 است.

 

منوی اصلی یا App drawer که با اسکرول رو به بالای صفحه هوم در دسترس قرار می‌گیرد به صورت پیش‌فرض در 4 ستون و 6 ردیف مرتب شده و نوار باریکی نیز بر بالای آن برای جست‌وجوی صوتی و متنی گوشی در نظر گرفته شده است که با لمس و نوشتن یا گفتن یک عبارت در آن، نه‌تنها در بین نام برنامه‌ها بلکه در فایل‌ها و تنظیمات گوشی نیز می‌توان به دنبال عبارت مورد نظر گشت.

 

 

یک نکته کوچک اما کاربردی در منوی اصلی گزینه‌ای تحت عنوان Clean up pages است که با زدن آن از منوی سه‌نقطه بالای صفحه‌نمایش می‌توان جای خالی‌های ایجاد شده در این منو ناشی از حذف و اضافه کردن برنامه‌ها و جابجایی آنها را پر کرد.

اوج تغییر دیدگاه و دگرگون شدن رابط کاربری سامسونگ را باید در منوی Setting مشاهده کرد. در اینجا به جای آیکون‌های رنگارنگ، Tabهای متعدد و گزینه‌های سردرگم‌کننده‌ای که معمولا کمک چندانی به یافتن تنظیم مورد نظر نمی‌کردند اینک از یک رابط کاربری مبتنی بر متن استفاده شده که با وجود آنکه در نگاه اول اندکی پیچیده به نظر می‌رسند اما عملا سادگی بسیار بیشتری را نسبت به گذشته ارائه می‌کنند.

 

گزینه Search در بخش بالایی این بخش امکان جست‌وجو و یافتن سریع هر تنظیم مورد نظری را تنها با نوشتن بخشی از نام آن فراهم می‌کند و بدین‌ترتیب در وقت کاربران برای یافتن یک تنظیم صرفه‌جویی می‌شود.

نکته جذاب‌تر در مورد منوی تنظیمات جدید سامسونگ، ارائه پیشنهادات و میانبرهایی در پایین هر قسمت متناسب با منو است؛ به عنوان نمونه در منوی Connections در پایین، پیشنهاد برای دسترسی به Samsung Cloud ارائه شده و در منوی Display نیز گزینه‌هایVideo Enhancer (ارتقا ویدئو)، Language and Input، گزینه Vision (گزینه‌ای برای کمک به کاربران ناتوان برای استفاده آسان‌تر از دستگاه) و صفحه‌نمایش همراه روشن (AOD) دیده می‌شود. این رویه در تمامی منوهای این بخش دیده شده و بدون ایجاد مزاحمت استفاده آسان‌تری را به ارمغان می‌آورد.

 

یکی از منوهای جالب در بخش Setting این گوشی، Advanced Features یا ویژگی‌های پیشرفته نام دارد؛ در این منو گزینه‌هایی چون Smart Stay (روشن ماندن صفحه‌نمایش مادامی که کاربر به آن نگاه می‌کند)، کارکرد با یک دست، باز و بسته کردن اپلیکیشن‌ها با سنسور اثر انگشت، راه‌اندازی سریع دوربین، حالت چند پنجره‌ای (Multi window)، نزدیک کردن گوشی به صورت برای تماس گرفتن با کنتاکتی که شماره یا پیام آن روی صفحه است (Direct call)، کشیدن دست روی صفحه نمایش برای گرفتن اسکرین‌شات (Palm swipe to capture)، ویبره زدن گوشی هنگام برداشت آن برای آگاه ساختن کاربر از یک پیام یا تماس از دست رفته (Smart Alert) و چندین گزینه کاربری دیگر اشاره کرد.

 

هنگام بازی کردن با S8+ حالت Game در این مدل فعال شده و گزینه‌هایی چون امکان برداشت ویدئو از بازی پیش رو را در اختیار کاربران قرار می‌دهد.

Bixby

دستیار هوشمند دیجیتالی جدید سامسونگ با نام Bixby که اینک دکمه‌ای اختصاصی نیز در کناره سمت چپ گوشی به خود اختصاص داده است را می‌توان پاسخ سامسونگ به دیگر نمونه‌های مشابه از جمله Google Assistant‌ و یا Apple Siri دانست. با زدن این دکمه حتی در هنگام قفل بودن صفحه‌نمایش، صفحه‌ای که به همین نام در کناره سمت راست صفحه هوم قرار دارد ظاهر شده و اطلاعاتی در مورد آب و هوا، eventها و قرار ملاقات‌های تنظیم شده کاربر و برخی موارد جزئی مثل تغییر والپیپر و تم در اختیار کاربران قرار می‌گیرد.

در قسمت تنظیمات Bixby می‌توان اپلیکیشن‌هایی که از آنها در نمایش اطلاعات این برنامه یا اصطلاحا Bixby cards مورد استفاده قرار می‌گیرد را انتخاب کرد.

برخی برنامه‌های دیگر نیز از طریق دانلود شدن امکان افزوده شدن به این لیست را دارند و نوع اپلیکیشن‌های قبل دسترس در حالت قفل صفحه‌نمایش نیز طبیعتا متفاوت از برنامه‌هایی ست که در حالت عادی به نمایش در می‌آید.

بیکسبی در حال حاضر ظاهرا در حالت بتا به سر می‌برد و مطمئنا با توجه به اهمیت آن برای سامسونگ در ادامه خبرهای بیشتری از آن می‌شنویم.

چیپ ست پردازشی – حافظه

همچون گذشته و اغلب پرچمداران پیشین سامسونگ، امسال نیز اس 8 و اس 8 پلاس در بخش پردازشی در دو نسخه مختلف برای بازار آمریکا و سایر نقاط جهان عرضه می‌شوند و چیپ‌ست Snapdragon 835 برای مناطق معدودی از جمله آمریکا در نظر گرفته شده و پروسسور Exynos 8895 نیز در نسخه بین‌المللی گوشی به کار گرفته می‌شود. این پروسسورها از لحاظ قدرت پردازشی و گرافیکی تفاوت چندانی با هم نداشته و هر دو با معماری 10 نانومتری با هشت هسته پردازشی ارائه می‌شوند. اس 8 و اس 8 پلاس توزیع شده در بازارهای داخلی مثل همیشه مجهز به پروسسور Exynos است که طبق بررسی‌های صورت گرفته حتی در بعضی موارد بر SD835 نیز برتری دارد. وظیفه پردازش گرافیکی در این مجموعه بر عهده جدیدترین محصول ARM در این کلاس یعنی Mali-G71 است که پیش از این در اسمارت‌فون‌های سری P10 هواوی نیز به کار گرفته شده بود تفاوت بزرگ و تعیین‌کننده این گرافیک نسبت به آنچه در P10 دیده می‌شود به تعداد هسته‌های آن تعلق دارد جایی‌که گرافیک Mali-G71 MP8 حاضر در P10 دارای 8 هسته‌ پردازشی بود اما در S8 و S8+ نسخه بین‌المللی از گرافیک Mali-G71 MP20 مجهز به 20 هسته پردازشی استفاده شده که به روشنی به برتری این گرافیک اشاره دارد. البته در عمل در اکثر کاربری‌های معمول گرافیکی، Multi-thread بودن یا کاربری چند هسته‌ای چندان مطرح نبوده و معمولا تعداد هسته‌ها، تفاوت بزرگی را در واقعیت ایجاد نمی‌کند.

رم و حافظه داخلی گوشی به ترتیب 4 و 64 گیگابایت است اما نسخه‌های دارای رم 6 گیگابایتی و حافظه 128 گیگابایتی این گوشی نیز در برخی بازارها توزیع شده است. در نخستین بوت دستگاه نزدیک به 11.1 گیگابایت از حافظه داخلی به سیستم‌عامل تعلق گرفته و 52.9 گیگابایت در دسترس کاربران قرار دارد.

در مورد نوع حافظه داخلی استفاده شده در S8 و S8+ ظرف چند هفته گذشته تردیدهای در مورد حذف UFS در این مجموعه ایجاد شده و حرکت سامسونگ در حذف این عنوان از صفحه مشخصات این گوشی نیز به این مورد دامن زده است. در عمل اما با تست دستگاهی که در اختیار داشتیم به سرعت 787MB/s در خواندن و 190MB/s در نوشتن در آزمون AndroBench دست پیدا کردیم که به روشنی به حضور UFS 2.1 حداقل در گوشی در اختیار ما اشاره دارد.

بنچ‌مارک‌های پردازشی و گرافیکی

در تست اول بررسی کیفیت عملکردی گلکسی S8+ به سراغ Geekbench 4.1 می‌رویم. در این تست کیفیت و سرعت هسته‌های پردازشی سنجیده شده و دیگر عوامل از جمله رزولوشن صفحه‌نمایش و گرافیک، تأثیری در آن ندارند. امتیاز تک هسته‌ای S8+ در این تست رقم 2015 واحد بوده و در حالت چند هسته‌ای 6699 واحد که در هر دو مورد با یکی از بالاترین امتیازها در این رده روبرو هستیم. برای مقایسه HTC U Ultra با Snapdragon 821 این تست را با امتیاز 1764 در حالت تک هسته‌ای و 4263 در حالت چند هسته‌ای به پایان رسانید.

 

تست مشابه Vellamo به دلیلی نامشخص در S8+ قابل نصب نبود و به همین علت از آن صرفنظر می‌کنیم.

تست بعدی به AnTuTu v.6.2.7 تعلق دارد که چون همیشه از آن به عنوان تعیین‌کننده‌ترین تست کلی دستگاه یاد می‌شود. در اینجا تقریبا تمامی عوامل مهم در کیفیت یک گوشی از جمله رزولوشن صفحه‌نمایش، گرافیک، هسته‌های پردازشی و حافظه تأثیرگذار بوده و نتیجه نهایی را تحت تأثیر قرار می‌دهند. پروسسورهای 10 نانومتری جدید از جمله Exynos 8895 و Snapdragon 835 امتیازهای بالاتر از 160 هزار واحد را در این تست به خود اختصاص می‌دهند و رده‌های پایین‌تر چیپ‌ست‌های پردازشی همچون Snapdragon 821 امتیازهایی حوالی 130 تا 140 واحد را کسب می‌کنند. در اینجا نیز با توجه به شرایط پردازشی گوشی انتظار رقمی بیش از 160 هزار واحد را داریم که در عمل با رسیدن به امتیاز 173,757 واحد، نتیجه‌ای فراتر از انتظارات اولیه برآورده می‌شود.

 

تست سوم یعنی Sling Shot Extreme 1.0 از مجموعه 3DMark قدرت گرافیکی این مجموعه را مورد سنجش قرار می‌دهد در این تست که یکی از سنگین‌ترین شرایط گرافیکی را برای GPU‌ و پروسسور دستگاه شبیه‌سازی می‌کند گوشی‌های پرچمدار نسل قبلی بسته به نوع گرافیک مورد استفاده امتیازی در بازه 2200 تا 2800 واحد را کسب می‌کنند. یکی از بهترین امتیازهایی که در این تست موفق به ثبت کردن آن شده‌ایم بهHuawei P10 با گرافیک Mali-G71 MP8 تعلق دارد که با توجه به حضور گرافیک یکسان Mali-G71 در S8+ که این بار به جای 8 هسته، دارای 20 هسته‌ پردازشی نیز هست انتظار رقمی حتی بالاتر از این میزان را در این آزمون داریم. S8+ در عمل توانست این تست را با امتیاز بسیار بالای 3,135 به پایان برساند که تأثیر قوی‌تر بودن گرافیک و مجموعه پردازشی را به خوبی نشان می‌دهد.

در نهایت به عنوان آخرین تست در نظر گرفته شده برای S8+ به سرعت آزمون Work 2.0 Performance از مجموعه PCMark‌ می‌رویم که مواردی مثل کیفیت مرور وب،‌ ادیت ویدئو و ویرایش تصویر را مورد بررسی قرار می‌دهد. HTC U Ultra با چیپ‌ست Snapdragon 821 این تست را با امتیاز 5,245 به پایان رساند و با وجود آنکه از S8+با توجه به شرایط پردازشی و گرافیکی آن انتظار عملکرد بهتری نسبت به این مدل را داریم اما در عمل امتیاز این گوشی تغییر چندانی نسبت به U Ultra نداشته و با ثبت رقم 5,225 در همان سطح باقی می‌ماند.

ارتباطات

همواره یک پرچمدار از کامل‌ترین لیست ممکن در بخش گزینه‌های ارتباطی بهره می‌برد و خانواده S8 نیز از این قاعده مستثنی نیستند. بالاترین سرعت ارتباطات تحت شبکه در این مدل با LTE Cat.16 با سرعت 1024Mbps در دانلود و 150Mbps در آپلود به دست می‌آید و ارتباطات 3G نیز طبیعتا با بالاترین سرعت (42Mbps) در آن حضور دارند. وای‌فای دو بانده گوشی نسخه 11.ac بوده و بلوتوث نسخه 5.0 را ارائه می‌کند. مسیریاب ماهواره‌ای گوشی از هر چهار فناوری موجود یعنی Beidou، Glonass، GPS و Galileo پشتیبانی می‌کند و اتصال NFC نیز با توجه به اهمیت بحث پرداخت الکترونیکی و Samsung Pay طبیعتا در این دو گوشی حضور دارد. یک نکته جالب در مورد آنتن NFC این مدل به جایگاه آن در بخش پشتی گوشی تعلق دارد که به جای یک نقطه کوچک محوطه بزرگی از زیر لنز دوربین تا حوالی پایین گوشی در بخش پشتی را به خود اختصاص می‌دهد. پورت USB در S8 و S8+ علاوه بر اینکه به فرم Type-C تغییر شکل بلکه استاندارد سرعت آن نیز دو پله همزمان نسبت به سال گذشته بالاتر رفته و اینک از نوع USB 3.1 است. به عنوان دو نکته نچندان با اهمیت در این بخش می‌توان به نبود رادیو و اینفرارد که هر دو در پرچمدار سال گذشته نیز غایب بودند اشاره کرد.

کلام آخر

Samsung Galaxy S8+ دیوایسی به شدت خاص، زیبا و جذاب است؛ صفحه‌نمایش بزرگ و کاملا کشیده آن در قابی کاملا کوچک (به نسبت ابعاد صفحه‌نمایش) محصور شده که چشم هر بیننده‌ای را به خود خیره می‌سازد و حس در دست‌گیری آن با بدنه شیشه‌ای در هر دو طرف تعریف تازه‌ای از یک گوشی موبایل را ارائه می‌دهد. از کیفیت صفحه‌نمایش به میزان بسیار زیادی رضایت داشتیم و مشکل دو سال گذشته در تاچ تصادفی صفحه‌نمایش نیز به وضوح کمتر شده است. دوربین دستگاه با اینکه هنوز دوگانه نیست و نسبت به سال گذشته تغییر نداشته اما هنوز بسیار توانمند و با کیفیت بوده و هم در عکاسی و هم در فیلم‌برداری، با قدرت عمل می‌کند. گزینه‌های پردازشی و گرافیکی در بالاترین سطح خود قرار دارند و از ارتباطات نیز بیش از اندازه می‌توان راضی بود. توان باتری در سطح کاملا قابل قبولی قرار دارد و در زمینه امکانات نرم‌افزاری نیز با یکی از پیشرفته‌ترین رابط‌های کاربری در گوشی‌های امروزی روبرو هستیم.

اما این اسمارت‌فون نیز مثل همیشه خالی اشکال نیست و به نکات ضعف مشخصی در آن می‌توان اشاره کرد. سرعت اسکنر عنبیه در سطح قابل قبولی قرار ندارد و حسگر اثر انگشت نیز با محل بحث‌برانگیر و سرعت نچندان فوق‌العاده آن عملا کمک زیادی به حل این مشکل نکرده است؛ اصرار سامسونگ بر استفاده از فناوری دو سال پیش شارژ سریع (Quick Charge 2.0) در حالی که نسخه‌های آمریکایی این مدل به راحتی می‌توانند به Quick Charge 4.0 مجهز شوند یکی دیگر از انتقادهای وارد بر S8 و S8+ را تشکیل می‌دهند و شارژ بسیار کند گوشی هنگام روشن بودن صفحه‌نمایش نیز مشکلی عجیب و نابخشودنی در این مدل به حساب می‌آید. مشکل در دفع رطوبت در پورت USB و ناتوانی در استفاده از شارژر پس از در معرض رطوبت قرار گرفتن دستگاه یکی دیگر از موارد منفی قابل ذکر در مورد S8+ را تشکیل می‌دهد. در نهایت با وجود تمامی جذابیت‌های بصری و زیبایی غیر قابل انکار S8 و S8+ بدنه شیشه‌ای این دو مدل نسبت به برخی رقبای فلزی آن با استانداردهای نظامی استقامت، نسبتا ظریف‌تر و آسیب‌پذیرتر به نظر می‌رسد که شاید این موضوع را بسته به نگاه کاربران بتوان در یک لحظه، مثبت یا منفی تلقی کرد.  

باز هم سامسونگ-یکه تاز در صحنه موبایل سازی سامسونگ

Samsung Galaxy A7 2017 – باد در بیرق نیمه افراشته

تاریخ : 1395/11/21

همه چیز از تابستان 2014 آغاز شد؛ گلکسی S5 به عنوان پرچمدار سامسونگ در این سال هنوز به سبک تولیدات همیشگی این برند با بدنه‌ای پلاستیکی و گوشه‌‌های گرد و کلاسیک به بازار عرضه شده و منتقدان سامسونگ هنوز به آسانی این برند را در مقابل برخی رقبا به استفاده بیش از اندازه از پلاستیک محکوم می‌کردند. در میانه آن سال و درست در ماه اگوست به ناگاه مدلی متفاوت در کلاسی نوظهور همه چیز را برای همیشه تغییر داد؛گلکسی آلفا، علاوه بر نام‌‌گذاری، در طراحی ظاهری و ساختار بدنه نیز با آنچه از یک سامسونگ تا به آن روز انتظار داشتیم تفاوت‌های بزرگی داشت و استفاده از فلز و کناره‌هایی با زاویه نزدیک به 90 درجه، آلفا را به نمونه‌ای خاص در رده میانی محصولات سامسونگ تبدیل کرد.

در روزها و ماه‌های بعد با اینکه آلفای دیگری در مجموعه سامسونگ ارائه نشد اما سری نوظهور Galaxy A با فاصله‌ای کوتاه در اکتبر 2014 پا در جای پای آلفا گذاشت. سری Galaxy A که می‌توان از آن به عنوان تلاش سامسونگ برای بازپس‌گیری حداقل بخشی از بازار رده میانی از برندهای متعدد و خوش‌قیمت چینی یاد کرد همانند آلفا از فلز در شاسی خود بهره گرفته و استفاده از زوایای قائمه در کناره‌‌ها و حذف برآمدگی در بخش پشتی مهم‌ترین المان‌های طراحی این سری را تشکیل می‌دادند. در سری A همواره از مشخصات پردازشی ضعیف‌تری در مقایسه با پرچمداران گلکسی S استفاده شده و در زمینه حافظه داخلی و رم نیز تفاوت‌های مشخصی با برترین محصولات سامسونگ دیده می‌شود. سه‌گانه قدرت این کلاس را باید در صفحه‌نمایش AMOLED، دوربین با کیفیت و باتری با دوام جست‌وجو کرد که حداقل در رده میانی نسبت به بسیاری از رقبا در جایگاه بهتری قرار می‌گیرند. سری A که در ابتدا با سه مدل A5 ،A3 و A7 معرفی شده بود در سال بعد با 5 مدل A8 2016 ،A7 2016 ،A5 2016 ،A3 2016 و A9 2016 ادامه یافت و امسال نیز به تازگی سه مدل کاملا جدید این رده به نام‌های A5 2017 ،A3 2017 و A7 2017 در دسترس قرار گرفته‌اند.

سری 2017 این رده علاوه بر تغییرات ناگزیر در زمینه پردازشی و حافظه، از لحاظ طراحی بدنه نیز متحول شده و با انحنای مشهود لبه‌های کناری بخش پشتی تا حدودی فرمی نزدیک به گلکسی S7 به خود گرفته‌اند. تغییرات دوربین سلفی،‌ افزوده شدن قابلیت ضد آب، حضور پورت USB Type-C و ارتقا در باتری دیگر گزینه‌های برجسته سری 2017 گلکسی A را تشکیل می‌دهند.

سامسونگ گلکسی A7 2017 با نام مدل دقیق SM-A720F موضوع بررسی این نوبت است.

جعبه محتویات

A7 2017‌ در جعبه سفید رنگ نسبتا مشابه‌ای در مقایسه با مدل سال گذشته ارائه شده که همچنان بدون ارائه تصویری از دستگاه تنها نام مدل را در بخش رویی و برخش مشخصات آن را در پشت جعبه به نمایش گذاشته است.

درون این باکس به جز خود گوشی به شارژر و هدست سیمی، کابل USB، ابزار دسترسی به سیم‌کارت و کارت حافظه و نوشته‌‌های راهنما بر می‌خوریم. یک نکته جدید در این میان ارائه نطبیق‌دهنده پورت USB Type-C‌ به microUSB است که علاوه بر امکان اتصال هر نوع شارژ به دستگاه، امکان OTG را نیز برای متصل کردن حافظه، موس و کیبورد،‌ دسته بازی و دیگر موارد منطبق با این فناوری فراهم می‌آورد.

شارژر گوشی با لیبل Adaptive Fast Charging همانند S7 دارای دو خروجی 15 واتی (9 ولت و 1.67 آمپر) و 10 واتی (5 ولت و 2 آمپر) است که از این لحاظ ظاهرا تفاوتی با سری S7‌ ندارد.

هدست سیمی دستگاه همان نمونه معمول و همیشگی سامسونگ در طی یکی دو سال گذشته بوده و به نکته خاصی در مورد آن نمی‌توان اشاره کرد.

طراحی ظاهری

A7 2017 با شاسی آلومینیومی و دو لایه شیشه‌ای در پشت و جلوی دستگاه ارائه می‌شود که از این لحاظ تفاوت خاصی با گذشته ندارد. در عمل اما تفاوت‌های مشخص و برجسته‌ای این سری را نسبت به نمونه‌های پیشین متمایز و مجزا می‌کند. از میان این تفاوت‌ها در وهله نخست باید به کناره‌های گرد و خمیده گوشی اشاره کرد که با دور شدن از زاویه ۹۰ درجه‌ای ظاهر کلاسیک‌تری برای A7 2017 ایجاد کرده‌اند.

 

فرم دکمه Home‌ در زیر صفحه‌نمایش تغییر کرده و اینک اندکی فرو رفته‌تر و پایین‌تر از سطح قرار دارد. این طراحی تا حدودی مشابه رویکرد HTC One A9 است.

دور شدن از زوایای 90 درجه در کناره‌ها و فرم متفاوت نوار فلزی پیرامونی، برخلاف واقعیت حس Slim بودن بیشتری را به این مدل بخشیده و در دست گرفتن آن را نیز خوشایندتر کرده است.

 

تغییر اصلی در طراحی سری A 2017 بی‌شک در بخش پشتی آن رخ داده است. در این قسمت به جای یک رویه شیشه‌ای تخت و بدون هرگونه انحنا که در دو نسل پیشین این خانواده دیده می‌شد اینک به فرم S7 از لبه‌های جانبی خمیده رو به کناره‌ها استفاده شده که به زیبایی بیشتری در این قسمت انجامیده است.

 

جدا از تغییرات مثبت، بدنه براق هر سه مدل این کلاس از جمله A7 2017 در کسری از ثانیه با اثرات انگشت متعدد پوشیده شده و در صورت حساسیت به تمییز ماندن دستگاه، پاک کردن دائمی گوشی در هر لحظه اجباری خواهد بود. همچون همیشه اثرات انگشت و آلودگی در رنگ‌های روشن‌تر این سری کمتر به چشم می‌آید.

انتقال اسپیکر اصلی گوشی به کناره سمت راست دیگر تغییر مهم در طراحی این مدل است که ممکن است در نگاه اول اندکی عجیب به نظر برسد. استفاده از دو اسلات مجزا در پایین و سمت چپ نیز نوید تغییرات مثبت دیگری را در A7 2017 می‌دهد.

استفاده از المان‌های کلاسیک در ترکیب یک گوشی مدرن و امروزی ظاهر خوشایند و دلچسبی به A7 2017 بخشیده و از این لحاظ می‌توان از این مدل به عنوان یکی از خوش‌چهره‌ترین اسمارت‌فون‌های رده میانی یاد کرد. ماندن اثر انگشت به ظاهر تنها ایراد وارد بر این مجموعه در بحث طراحی ظاهری به حساب می‌‌آید و جدا از این مورد کاملا می‌توان از ظاهر گوشی رضایت داشت.

ابعاد و وزن

افزایش 0.2 اینچی سایز صفحه‌نمایش در A7 2017 امکان مقایسه این مدل را با A8 2016 با سایز یکسان صفحه‌نمایش فراهم می‌آورد. ابعاد A7 2017 برابر 7.9×77.6×156.8 میلیمتر است که در مقایسه با A8 2016 در تمامی موارد با افزایش روبرو شده است که بیشترین مقدار آن در ضخامت با 0.7 میلیمتر بوده است. مقایسه A7 2017 با A7 2016 به دلیل صفحه‌نمایش کوچک‌تر مدل سال گذشته اختلاف‌های بیشتری را نشان می‌دهد که شامل بیش از 5 میلیمتر در ارتفاع و 3.5 میلیمتر در عرض می‌شود. ضخامت A7 2017 نیز با اینکه 0.6 میلیمتر بیشتر از مدل سال گذشته است اما همانطور که در بخش طراحی اشاره شد، به دلیل خمیدگی بخش پشتی، این مدل حتی باریک‌تر نیز به نظر می‌رسد.

A7 2017‌ با وزن 186 گرم، گوشی سنگینی‌ست که در مقایسه با دیگر 5.7 اینچی‌های معمول همچون LG V20 با وزن 174 گرم و نکسوس 6P با وزن 178 گرم (هر دو با پنل‌های QHD) وزن بیشتری داشته و مقایسه آن با Huawei Mate 9 با 0.2 اینچ صفحه‌نمایش بزرگ‌تر نیز تنها 4 گرم وزن کمتری را نشان می‌دهد.

صفحه‌نمایش

استفاده از فناوری ساخت Super AMOLED یکی از نقاط قوت همیشگی سری A محصولات سامسونگ به حساب می‌آید که روی کاغذ به معنای کنتراست بسیار بالا، رنگ‌های زنده و اغراق شده و زاویه دید تخت و 180 درجه‌ای‌ست. پنل 5.7 اینچی Super AMOLED فول اچ‌دی Galaxy A7 2017 با وجود فشردگی نچندان بالای 386 پیکسل در هر اینچ از کیفیت مناسبی برخوردار بوده و همچنان رنگ‌های جذاب و مشکی عمیقی در آن به چشم می‌‌خورد. در سوی دیگر مثل تمامی پنل‌های OLED دیگر در اینجا نیز جذابیت و اغراق‌شدگی رنگ‌ها به معنای دقت پایین‌تر آنها نیز به حساب می‌آید. به بیان دیگر ممکن است تصویر به نمایش درآمده در صفحه گوشی در صورت انتقال به یک نمایشگر خارجی تمام جذابیت یا بخشی از زرق و برق خود را که در نگاه اول به چشم می‌آید از دست بدهد.

بدین‌منظور برای تصحیح این اختلاف رنگ، امکان انتخاب چهار حالت مختلف برای صفحه‌نمایش شامل حالت پیش‌فرض AMOLED Cinema، AMOLED Photo، Adaptive display و Basic از بخش Screen mode‌ منوی Display در دسترس قرار دارد که Adaptive display بیشترین اغراق‌شدگی و Basic طبیعی‌ترین رنگ را ارائه می‌کنند. در زیر نور خورشید نیز از کیفیت این صفحه‌نمایش بسیار رضایت داشتیم و در این زمینه می‌توان آن را حتی در سطح برترین پرچمداران قلمداد کرد.

یک نکته منفی مشهود در مورد این صفحه‌نمایش که پیش از این در هر دو گوشی جدید موتورولا یعنی Moto Z و Moto Z Play (هر دو مجهز به پنل AMOLED سامسونگ) نیز دیده بودیم تغییر رنگ کاملا مشخص صفحه‌نمایش، هنگام مشاهده آن از کناره‌ها است. در این حالت که با یک پس‌زمینه سفید کاملا تشدید می‌شود رنگ صفحه‌نمایش به سبز و بنفش تغییر می‌کند.

در یک نگاه کلی با وجود آنکه از کیفیت ساخت، عمق رنگ مشکی و حاشیه اندک پیرامونی در صفحه‌نمایش A7 2017 کاملا می‌توان رضایت داشت و رزولوشن فول اچ‌دی آن نیز حتی در این ابعاد بزرگ 5.7 اینچی مشکلی برای کاربران ایجاد نمی‌کند اما مسئله تغییر رنگ صفحه‌نمایش با مشاهده از کناره‌ها برای برخی کاربران حرفه‌ای‌تر نکته منفی قابل ملاحظه‌ای به حساب می‌آید.

زیر صفحه‌نمایش دو دکمه لمسی back و recent در دو سوی کلید فرو رفته Home قرار دراند که اینک با ظاهری مشابه HTC One A9 اندکی نیز بدنه فرو رفته است.

16 مگاپیکسلی شدن وضوح دوربین سلفی، تغییر خاصی در اندازه لنز این دوربین برجای نگذاشته و از روی ظاهر قضاوتی در مورد این دوربین نمی‌توان کرد. سنسورهای همیشگی، اسپیکر تماس و LED وضعیت سایر المان‌های بخش بالایی پنل را تشکیل می‌دهند.

اجزای جانبی

المان‌های پیرامونی A7 2017 تغییرات فراوانی را نسبت به مدل‌های سال گذشته شاهد بوده که شاید چشمگیرترین آنها انتقال اسپیکر اصلی دستگاه از پایین گوشی به کناره سمت راست و بالای دکمه پاور است. این انتقال هنگام در دست گرفتن عادی و عمودی دستگاه جایگاه مناسب‌تری را برای خروج صدا ارائه می‌کند و احتمال پوشیده شدن آن با کف دست که اتفاقی معمول در اسپیکرهای پایین گوشی است در آن رخ نمی‌دهد. با چرخاندن گوشی و در دست گرفتن آن به صورت افقی اما اوضاع تغییر می‌کند در این حالت صدا به ناچار تنها از سمت چپ به گوش می‌رسد که در هنگام مشاهده فیلم یا بازی کردن شرایط چندان جالبی را ایجاد نمی‌کند. (البته در صورت حفظ جایگاه قبلی نیز در این مورد همچنان صدا به صورت مونو از یک سمت به گوش می‌رسید با این تفاوت که با قرار دادن اسپیکر در پایین، دست کاربران نقش اکو و بازتاب‌دهنده را ایفا کرده و به تقویت صدا کمک می‌کرد اما این بار در غیاب این بازتاب‌دهنده صدا از کاربران دور شده و به خارج از گوشی منتقل می‌شود)

دکمه پاور از جایگاه مناسبی برخوردار بوده و تقریبا با گرفتن گوشی با هر دو دست چپ یا راست به خوبی در زیر انگشتان قرار می‌گیرد.

سمت چپ گوشی نیز از تغییرات جدید برکنار نبوده است. در این قسمت دکمه‌‌های تغییر صدا به صورت مجزا و کاملا بزرگ در بالا قرار دارند و به خوبی در دست پیدا می‌شوند نکته جدید به جایگاه اسلات سیم‌کارت اول گوشی تعلق دارد که از راست به چپ منتقل شده است و در آن می‌توان یک سیم‌کارت نانو قرار داد.

 

 

در پایین در غیاب اسپیکر اصلی تنها پورت USB Type-C، جک هدست و میکروفون تماس قرار گرفته‌اند و دو خط جداکننده آنتن نیز در دو سوی آن دیده می‌شوند.

بخش بالایی گوشی که در A7 2016 تنها محل میکروفون دوم گوشی بود اینک وظیفه مهم‌تری را برعهده گرفته و علاوه بر این میکروفون، اینک دومین اسلات ترکیبی سیم‌کارت/کارت حافظه در آن دیده می‌شود. با کمک این اسلات می‌توان یک سیم‌کارت نانوی دیگر و کارت حافظه microSD را به صورت کاملا مستقل از یکدیگر جای‌گذاری کرد. حضور دو سیم‌کارت همزمان و کارت حافظه یکی از تغییرات مهم و اساسی سری Galaxy A 2017 نسبت به دو نسل قبلی این خانواده به حساب می‌آیند.

 

بخش پشتی

خمیدگی‌های امتداد یافته به کناره‌های دستگاه در A7 2017‌ شباهت نزدیکی مابین این مدل و Galaxy S7 ایجاد کرده و در بهبود کلی طراحی دستگاه نقشی مهم بر عهده گرفته‌‌اند. اجزای این قسمت شامل لنز دوربین، تک فلش LED‌ و نشان سامسونگ که همگی در نیمه بالایی جای گرفته‌اند از لحاظ کمی تغییری نسبت به گذشته نداشته‌اند اما به عنوان یک نکته مشخص،‌ لنز دوربین نسبت به گذشته کاملا کوچک‌تر شده و برجستگی آن نیز تقریبا به طور کامل از میان رفته است. بدین‌ترتیب برخلاف نسل‌های پیشین با دوربینی کاملا هم‌سطح با بدنه روبرو هستیم.

 

قابلیت ضد آب

یکی دیگر از نکات جدید در مورد اعضای سه‌گانه Galaxy A 2017 سامسونگ پشتیبانی آنها از درجه استقامت IP68 است. این درجه استقامت امکان غوطه‌وری گوشی در آب با عمق 1.5 متر برای 30 دقیقه را فراهم می‌کند. اما سامسونگ نیز با وجود اشاره به این امکان، همانند سونی جانب احتیاط را رعایت کرده و تأکید چندانی روی ویژگی غوطه‌وری گوشی نکرده است.

دوربین اصلی

وضوح دوربین اصلی در هر دو مدل A5 2017 و A7 2017 از 13 مگاپیکسل سال گذشته به 16 مگاپیکسل ارتقا پیدا کرده و فاصله کانونی نیز از 28 به 27 میلیمتر رسیده است. این دو مورد البته ظاهرا تنها نکات مثبت جدید در مورد بخش سخت‌‌افزاری این دو دوربین است چرا که در آنها f/1.9 دیافراگم تغییری نداشته و از این گذشته قابلیت لرزه‌گیر اپتیکال به عنوان مهم‌ترین ویژگی‌ دوربین‌های سال 2016 سری A از هردوی این مدل‌ها حذف شده است. نبود OIS‌ را باید یکی از دلائل اصلی کوچک‌تر شدن مجموعه لنز دوربین و هم‌سطح‌ شدن آن با بدنه دانست که البته معامله چندان پر سودی به نظر نمی‌رسد. ذکر این نکته نیز خالی از لطف به نظر نمی‌رسد که حداکثر وضوح این دوربین در نسبت تصویر 4:3 رخ داده و در صورت تغییر آن به حالت معمول واید 16:9، حداکثر وضوح تنها 12 مگاپیکسل خواهد بود. این مسئله در مورد دوربین سلفی نیز صادق است. برای فعال کردن دوربین همچون گذشته می‌توان از دوبار فشردن پیاپی دکمه Home سود جست.

رابط کاربری دوربین نسبت به گذشته اندکی خلوت‌تر شده و اجزای کمتری در آن به چشم می‌‌خورند. در ستون سمت راست دو شاتر جداگانه عکاسی و فیلم‌برداری و نمایی از آخرین عکس گرفته شده دیده می‌شود و در سوی دیگر نیز سوئیچر تعویض بین دو دوربین، تنظیمات فلش و دکمه دسترسی به سایر تنظیمات در دسترس قرار دارند.

با کشیدن دست رو به سمت راست حالت‌های دوربین و با کشیدن دست رو به سمت چپ فیلترهای لایو به نمایش گذاشته می‌شوند. برای تعویض و جابجایی بین دو دوربین نیز تنها کافی ست مرکز تصویر را رو به بالا به پایین یا پایین به بالا کشید.

 

 

در بخش حالت‌های دوربین امکان انتخاب عکاسی اتوماتیک و پانوراما، حالت حرفه‌ای یا Pro، برداشت HDR، عکاسی در شب،‌ عکاسی از غذا و فیلم‌برداری Hyperlapse (فیلم‌برداری با دور تند همزمان با حرکت دوربین) در دسترس قرار دارد.

حالت Pro‌ در این دوربین همانند سری 2016 و برخلاف تجربه پرچمداران در این زمینه تنها امکان دسترسی به گزینه‌های ISO (از 100 تا 800)، تنظیمات نورگیری (Ev-2 تا Ev+2) و White balance همراه با Metering را فراهم آورده و از تغییر سرعت شاتر و فوکوس دستی در آن خبری نیست.

در منوی Setting دوربین نیز گزینه‌های نچندان متعددی به چشم می‌خورند که از آن جمله می‌توان به تغییر رزولوشن عکاسی و فیلم‌برداری برای دو دوربین اصلی و سلفی، تایمر، کنترل صوتی (گفتن کلمات مشخص برای گرفتن عکس یا برداشت ویدئو)، تغییر وظیفه دکمه ولوم (گرفتن عکس، برداشت ویدئو یا تغییر صدا) و در نهایت گزینه تازه‌ای به نام دکمه دوربین شناور اشاره کرد.

 

دکمه دوربین شناور یا Floating Camera Button یک دکمه دوربین مجازی را به صورت متحرک روی صفحه به نمایش می‌گذارد که می‌توان به دلخواه جایگاه آن را تغییر داد و بدین‌ترتیب با راحتی بیشتری عکس‌های سلفی گرفت.

در برداشت مناظر در محیط‌های باز با نور کافی از عملکرد دوربین اصلی A7 2017 می‌توان به میزان بسیار زیادی رضایت داشت.

برداشت تصویر در حالت اتوماتیک یا HDR‌ غیر فعال - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

 

برداشت تصویر در حالت اتوماتیک یا HDR‌ فعال - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را دراینجا مشاهده نمائید

 

رنگ‌های اشباع شده، تفکیک مناسب سایه و نور و سرعت بالای شاتر نکات مثبت اصلی این دوربین را تشکیل می‌دهند.

برداشت تصویر در حالت اتوماتیک یا HDR‌ غیر فعال - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

 

برداشت تصویر در حالت اتوماتیک یا HDR‌ غیر فعال - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

 

از لحاظ جزئیات نیز همانطور که برش اندازه واقعی تصویر زیر نشان می‌دهد تا حدودی می‌توان از نتیجه کار رضایت داشت. از سطح کنترل نویز این تصاویر نیز نمی‌توان ناراضی بود. با کاهش نور و برداشت عکس در محیط‌های داخلی طبیعتا به حجم نویز در تصویر افزوده می‌شود.

برداشت تصویر در حالت اتوماتیک یا HDR‌ غیر فعال - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

 

برش اندازه واقعی تصویر بالا

برداشت تصویر در حالت اتوماتیک با HDR غیر فعال - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

 

برش اندازه واقعی تصویر بالا

برداشت ویدئو در این دوربین حداکثر با وضوح 1080p با 30 فریم در ثانیه انجام شده و از وضوح 4K و امکان برداشت ویدئو با 60 فریم در ثانیه در هیچ‌یک از وضوح‌های فول اچ‌دی و 720p‌ خبری نیست. یک نکته جالب در این میان امکان برداشت ویدئو با نسبت تصویر 1:1 با وضوح 1072×1072‌ پیکسل است که برای اشتراک‌گذاری در اینستاگرام گزینه ایده‌‌آلی به حساب می‌آید. در نظر گرفته نشدن وضوح 4K و نرخ برداشت ویدئوی بالاتر از 30 فریم در ثانیه در رزولوشن فول اچ‌دی با وجود پشتیبانی پروسسور دستگاه (Exynos 7880) از هر دوی این موارد نکته منفی اصلی فیلم‌برداری دوربین A7 2017 را تشکیل می‌دهد. جدا از تمامی موارد گفته شده از کیفیت ویدئوهای این دوربین بیش از اندازه می‌توان رضایت داشت و همچون بخش تصاویر، در اینجا نیز رنگ‌های روشن و جذاب، جزئیات مناسب و کنترل مطلوب رنگ دیده می‌شود. بیت‌ریت ویدئویی این دوربین حوالی 17 مگابیت بر ثانیه است و صدای آن به صورت استریو با نرخ بسیار مطلوب 256Kbps برداشت می‌شود.

دوربین دوم

دوربین سلفی دستگاه نیز همانند دوربین اصلی یک نمونه 16 مگاپیکسلی ست اما در این میان یک تفاوت بزرگ، این دو را از یکدیگر جدا می‌کند؛‌ در دوربین دوم با وجود گشودگی دیافراگم یکسان f/1.9 از فوکوس خودکار خبری نیست که این مسئله طبیعتا تأثیر مشهودی بر نتیجه نهایی برجای می‌گذارد مشاهده دو تصویر زیر که به ترتیب توسط دوربین سلفی و دوربین اصلی برداشت شده‌اند به خوبی به این مسئله اشاره دارد.

تصویر برداشت شده با دوربین سلفی - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجامشاهده نمائید

 

تصویر برداشت شده با دوربین اصلی - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجامشاهده نمائید

 

باتری

ظرفیت باتری A7 2017 نسبت به هر دو مدل A7 2016 و A8 2016 نزدیک به 10 درصد ارتقا یافته و اینک به 3600mAh رسیده است. زمان‌های رسمی این باتری به گفته سامسونگ حداکثر 23 ساعت مکالمه، به ترتیب 16 و 17 ساعت مرور اینترنت با وای‌فای و LTE، تا 20 ساعت نمایش ویدئو و 59 و 94 ساعت به ترتیب هنگام پخش موسیقی با فعال بودن Always On Dispaly و خاموش بودن آن است. اعلام رسمی 35 ساعت اختلاف مابین دوام باتری هنگام پخش موسیقی با فعال بودن گزینه همواره روشن صفحه‌نمایش (AOD) و غیر فعال بودن آن به روشنی از میزان مصرف باتری در این حالت سخن می‌گوید.

گلکسی A7 2017 با شارژر 15 واتی و باتری 3600mAh شرایط مشابهی نسبت به گلکسی S7 edge ارائه می‌کند. تست سرعت شارژ این مدل را از صفر درصد و هنگام خاموش بودن گوشی آغاز می‌کنیم. در 3، 5 و 10 دقیقه اول، شارژ گوشی به‌ترتیب به 3، 6 و 12 درصد رسید و پس از 15 دقیقه نیز باتری 17 درصد شارژ داشت. برای مقایسه، هواوی Mate 9 با باتری 4000mAh و شارژر قدرتمند 22.5 واتی پس از 15 دقیقه به شارژ 28 درصد رسید. پس از 20 و 30 دقیقه، شارژر A7 2017 توانست باتری گوشی را تا ظرفیت 23 و 34 درصد پر کند که هنوز در مقایسه با Mate 9 که پس از 30 دقیقه به شارژ 56 درصد رسیده است روند کندتری را نشان می‌دهد. مقایسه این روند با نمونه دیگری مثل HTC 10 با شارژر یکسان 15 واتی شرایط یکسانی را به نمایش می‌گذارد در HTC 10‌ پس از 30 دقیقه از آغاز شارژ، باتری تا نزدیک 40 درصد ظرفیت خود شارژ شد که با توجه به 20 درصد ظرفیت کمتر باتری HTC 10 نسبت به A7 2017 اختلاف چندانی در سرعت شارژ دیده نمی‌شود. پس از 40 و 50 دقیقه باتری به 45 و 56 درصد ظرفیت خود می‌‌رسد و رأس یک ساعت نیز به شارژ 65 درصد می‌رسیم. برای مقایسه، Mate 9 در این حالت با باتری حجیم‌تر 4000mAh به شارژ 87 درصد می‌رسد و HTC 10‌ نیز شارژ 78 درصدی را ارائه می‌کند. روند نسبتا سریع شارژ در A7 2017 پس از این لحظه نیز ادامه یافته و در دقایق 75 و 90 دقیقه باتری را به ترتیب به شارژهای 80 و 90 درصد می‌رساند. فاصله A7 2017 در این لحظه با Mate 9 به حداقل رسیده و پس از گذشت 1 ساعت و 30 دقیقه، Mate 9 تنها 3 درصد از حریف خود پیش است. HTC 10 نیز در این هنگام به شارژ 98 درصد می‌رسد. پروسه شارژ در A7 2017 در نهایت پس از گذشت 112 دقیقه کامل می‌شود اما پروسه شارژ در Mate 9 برای تکمیل شدن به 27 دقیقه دیگر زمان نیاز دارد. بدین‌ترتیب روند شارژ در A7 2017 با وجود باتری حجیم 3600 میلی آمپر ساعتی نسبتا با سرعت بالایی انجام شده و می‌توان از آن به عنوان یکی از بهترین نمونه‌های این کلاس یاد کرد. 

عملکرد A7 2017 با تکیه بر باتری قدرتمند 3600mAh در تست باتری PCMark Work 1.0 بسیار درخشان بوده و در حالی که بسیاری از رقبا به زمان‌هایی کمتر از 7 ساعت در این تست دست پیدا می‌کردند این مدل توانست 12 ساعت و 41 دقیقه زیر این تست دوام داشته باشد. A7 2017 حتی از Mate 9‌ با باتری 4000mAh و امتیاز 10 ساعت و 15 دقیقه‌ای نیز نتیجه درخشان‌تری در این تست ثبت کرد.

سیستم‌عامل – رابط کاربری

گلکسی A7 2017 با نسخه 6.0.1 اندروید مارشملو همراه با جدیدترین نسخه رابط کاربری اختصاصی سامسونگ ارائه می‌شود که نخستین بار در Note7 ارائه شد و اینک در آپدیت‌های ارائه شده برای ارتقا گلکسی S7 و S7 edge به اندروید نوقا نیز دیده می‌شود. این رابط کاربری تغییرات مهم و متعددی نسبت به آنچه پیش از این در اینترفیس‌های Touchwiz دیده بودیم صورت داده و ظاهری ساده‌تر و فلت‌تر به آن بخشیده است. بوت دستگاه به سرعت و در زمانی کمتر از 22 ثانیه انجام می‌شود که یکی از سریع‌ترین زمان‌های بوت در این رده به حساب می‌آید.

صفحه قفل در حالت پیش‌فرض دو میانبر دوربین و شماره‌گیر تلفن را در دو سوی پایین صفحه‌نمایش همراه با زمان و تاریخ و نوتیفیکیشن‌ برنامه‌ها (قابل تغییر توسط کاربر) در بالا به نمایش می‌گذارد. میانبرهای پایین این صفحه در تنظیمات گوشی با هر اپلیکیشن دلخواه دیگری قابل تعویض هستند و می‌توان نوشته دلخواهی را نیز به زیر اطلاعات زمان و تاریخ در این قسمت افزود.

 

صفحه هوم تفاوت خاصی با آنچه پیش از این از سامسونگ دیده بودیم ندارد و همچنان در صفحات نامحدود این قسمت امکان جایگذاری المان‌های مختلفی شامل آیکون برنامه‌ها و ویجت‌ها وجود دارد. آیکون‌های به نمایش در آمده در این قسمت و app drawer‌ می‌توانند به سادگی بدون کادر یا با کادر پیرامونی به نمایش در بیایند.

ورود به مد ویرایشی با نزدیک کردن دو انگشت به یکدیگر یا نگه داشتن انگشت روی صفحه‌نمایش انجام می‌شود که در آن می‌توان والپیپر و تم را تغییر داد، ویجت‌ها را مدیریت کرد و یا تعداد سطر و ستون ایکون‌های روی صفحه‌نمایش را (از بین سه گزینه 4×4، 5×4 و 5×5 ) مشخص کرد. گزینه Briefing برای نمایش اخبار به سبک Flipboard در دسک‌تاپ سمت چپ در دسترس قرار دارد که در حالت ویرایشی می‌توان آن را غیر فعال کرد. پس از غیر فعال شدن نیز البته نمی‌توان دسک‌تاپ دیگری را به کناره سمت چپ افزود. Briefing‌ نیز همانند فلیپ‌بورد اصلی مدتی‌ست بدون تغییر IP‌ در ایران قابل استفاده نیست.

 

 

دیگر نکته جدید در این رابط کاربری هنکام نگه‌داشتن انگشت روی آیکون یک برنامه در حال اجرا در هوم‌اسکرین دیده می‌شود؛ در این حالت به جز Uninstall و App info گزینه جدیدی به نام Put to sleep در نظر گرفته شده که همانطور که از نام آن مشخص است امکان غیر فعال کردن یک برنامه در حال اجرا برای مصرف کمتر باتری را به کاربر می‌دهد. پس از Sleep شدن برنامه، با یک بار اجرا کردن آن مجددا اوضاع به حالت عادی بر می‌گردد.

 

دیگر نکته جدید پس از نگه داشتن دکمه جانبی پاور رخ می‌دهد؛‌ در این حالت به جز دو گزینه Power off و Restart، آیکون جدیدی به نام Emergency mode روی صفحه ظاهر می‌‌شود که با فعال کردن آن تنها چند اپلیکیشن ضروری و برنامه‌های منتخب کاربر در دسترس قرار گرفته، دیتای موبایلی در هنگام خاموش بودن صفحه‌نمایش غیر فعال شده و وای‌فای و بلوتوث نیز خاموش می‌شود. بدین‌ترتیب فعال کردن این حالت به صرفه‌جویی در مصرف باتری منجر می‌شود.

یکی از قسمت‌های کاملا تغییر یافته در رابط کاربری جدید سامسونگ به Notification shade یا منوی کشویی بالای صفحه‌نمایش تعلق دارد. این منو با یک اسکرول کوتاه در ابتدا تنها اعلان برنامه‌ها و پنج آیکون پیش‌فرض بلوتوث، وای‌فای، پروفایل صوتی، چرخش خودکار صفحه‌نمایش و چراغ‌قوه را به نمایش می‌گذارد و با ادامه اسکرول می‌توان به 10 تاگل بعدی مرتب شده در دو ردیف پنج‌تایی دسترسی پیدا کرد. اسلایدر تغییر روشنایی با گزینه Auto و میانبر دسترسی به منوی Setting‌ دیگر نکات قابل اشاره در این قسمت را تشکیل می‌دهند.

 

مجموع آیکون‌های قابل انتخاب برای این قسمت 18 عدد است که با ورود به قسمت ویرایشی (با نگه داشتن دست روی هر آیکون دلخواه) می‌توان به دلخواه اقدام به انتخاب آنها کرده و یا جایگاه آنها را با هم جابجا کرد.

با ورود به منوی اصلی یا app drawer با ترکیبی غیر منتظره روبرو می‌شویم. تعداد اپلیکیشن‌های پیش‌فرض نصب شده روی گوشی اینک بسیار کاهش یافته و تنها 15 آیکون و فولدر در این قسمت که تنها نیمی از صفحه را اشغال کرده‌اند، دیده می‌شود. کاهش تعداد برنامه‌ها البته تنها تغییر این بخش نیست و اجزای بالای صفحه‌نمایش در این منو نیز کاملا دستخوش تغییر شده‌اند. در بالای این منو به‌جای سه آیکون مجزای A-Z ،Edit و Search اینک یک کادر جست‌وجو با امکان سرچ صوتی برای یافتن اپلیکیشن‌ها در نظر گرفته شده که با لمس آیکون سه‌نقطه کناره این کادر نیز دو گزینه دیگر یکی Edit و Sort نشان داده می‌شوند. این ترکیب جدید شرایط استفاده آسان‌تری را فراهم کرده و ظاهر مرتب‌تری نیز به این قسمت می‌بخشد.

 

اوج تغییر دیدگاه و دگرگون شدن رابط کاربری سامسونگ را باید در منوی Setting مشاهده کرد. در اینجا به جای آیکون‌های رنگارنگ، Tabهای متعدد و گزینه‌های سردرگم‌کننده‌ای که معمولا کمک چندانی به یافتن تنظیم مورد نظر نمی‌کردند اینک از یک رابط کاربری مبتنی بر متن استفاده شده که با وجود آنکه در نگاه اول اندکی پیچیده به نظر می‌رسند اما به مرور سادگی بسیار بیشتری را نسبت به گذشته ارائه می‌کنند.

 

گزینه Search در بخش بالایی این بخش امکان جست‌وجو و یافتن سریع هر تنظیم مورد نظری را تنها با نوشتن بخشی از نام آن فراهم می‌کند و بدین‌ترتیب در وقت کاربران برای یافتن یک تنظیم صرفه‌جویی می‌شود.

نکته جذاب‌تر در مورد منوی تنظیمات جدید سامسونگ، ارائه پیشنهادات و میانبرهایی در پایین هر قسمت متناسب با منو است؛ به عنوان نمونه در منوی Connections در پایین، پیشنهاد برای دسترسی به Samsung Cloud ارائه شده و در منوی Display نیز گزینه‌های Smart Stay (روشن ماندن صفحه‌نمایش تا هنگامی که کاربر به آن نگاه می‌کند)، Language and Input و Vision (گزینه‌ای برای کمک به کاربران ناتوان برای استفاده آسان‌تر از دستگاه) دیده می‌شود. این رویه در تمامی منوهای این بخش دیده شده و بدون ایجاد مزاحمت استفاده آسان‌تری را به ارمغان می‌آورد.

 

در مجموع از رویه جدید سامسونگ در این رابط کاربری با ساده‌سازی‌های متعدد و تسهیل دسترسی به قسمت‌های مختلف بیش از اندازه می‌توان رضایت داشت.

حالت همواره روشن صفحه‌نمایش (AOD)

گزینه همواره روشن صفحه‌نمایش در A7 2017 تغییرات جالبی را نسبت به گذشته و آنجه در S7 و S7 edge‌ دیده بودیم تجربه کرده است؛ در این حالت با لمس دوگانه نوتیفیکیشن‌های برنامه‌های مختلف (به شرط نبود قفل صفحه‌نمایش) می‌توان مستقیما به آن برنامه دسترسی داشت و تاریخ شمسی نیز در کنار تاریخ میلادی اینک در این حالت دیده می‌شود.

 

گزینه دیگری در منوی این قسمت امکان نمایش حداکثر چهار ساعت همزمان را روی صفحه‌نمایش همراه با تصاویر پس‌زمینه فراهم می‌آورد.

سنسور اثر انگشت

سنسور اثر انگشت طبق معمول در دکمه Home زیر صفحه‌نمایش تعبیه شده که اینک اندکی در بدنه فرو رفته است. پروسه شناسایی اثر انگشت در این سنسور به سرعت انجام شده و در هنگام بازگشایی نیز نیازی به فشردن دکمه Home‌ برخلاف سری S7 وجود ندارد. به بیان دیگر تنها قرار دادن انگشت روی این سنسور برای شناسایی اثر انگشت کافی است. در منوی مرتبط با این قابلیت از اثر انگشت علاوه بر بازگشایی قفل برای Sign-in کردن در وب‌سایت‌ها و تأیید هویت در اکانت سامسونگ نیز می‌توان استفاده کرد.

 

چیپ‌ست پردازشی – حافظه

مشخصات پردازشی A7 2017 نسبت به گذشته تغییرات مناسبی را تجربه کرده است. چیپ‌ست پردازشی 14 نانومتری دستگاه‌ از نوع Samsung Exynos 7880 حاوی 8 هسته 1.9 گیگاهرتزی ARM A53 است که نسبت به پروسسور 28 نانومتری Exynos 7580 حاضر در A7 2016 کاملا بهبود یافته است. توان گرافیکی این مدل توسط گرافیک سه هسته‌ای Mali-T830 MP3 تامین شده و 3 گیگابایت رم LPDDR4 همراه با 32 گیگابایت حافظه داخلی در آن دیده می‌شود. از این میزان حافظه داخلی پس از نخستین بوت نزدیک به 23 گیگابایت در دسترس کاربران قرار دارد.

تست حافظه نخستین ابزار سنجش کیفیت سخت‌افزاری Galaxy A7 2017 است. در تست Storage آزمون PCMark کیفیت حافظه داخلی در هنگام خواندن و نوشتن از لحاظ سرعت بررسی می‌شود و عدد بالاتر در این تست به معنای کیفیت بیشتر و سرعت بالاتر حافظه است. هواوی Mate 9 به عنوان یک نمونه گران‌قیمت‌تر، این تست را با امتیاز 7,776 و زمان‌های خواندن و نوشتن تصادفی به ترتیب 22.66 و 5.41 ‌مگابایت بر ثانیه به اتمام رساند و nova Plus نیز به عنوان یک گوشی ارزان‌قیمت‌تر در این تست به امتیاز 4,389 و زمان‌های خواندن و نوشتن تصادفی به ترتیب 13.95 و 5.7 مگابایت بر ثانیه رسید در Galaxy A7 2017 امتیاز تست Storage پایین‌تر از هردوی این موارد و برابر 3,938 واحد با زمان‌های خواندن و نوشتن تصادفی به ترتیب 17 و 5.49 مگابایت بر ثانیه اندازه‌گیری شد.

 

تست دوم به Geekbench 4.0 تعلق دارد. این تست ماهیت و کیفیت هسته‌های پردازشی را تعیین می‌کند و معیاری برای قدرت پردازنده‌ها به حساب می‌آید. در گوشی‌هایی که تنها از هسته‌های ضعیف‌تر A53 بهره گرفته و هسته‌های سطح بالاتر A57 یا A73 در آنها دیده نمی‌شود امتیاز تک هسته‌ای این تست معمولا از هزار واحد فراتر نمی‌رود که از آن جمله می‌توان به هواوی نوا پلاس با پروسسور Snapdragon 625 حاوی 8 هسته 2 گیگاهرتزی ARM A53 و امتیاز 848 در حالت تک هسته‌ای اشاره کرد. با ارتقا نوع پردازنده امتیاز این تست نیز کاملا تغییر می‌کند به عنوان نمونه LG V20 با هسته‌های پیشرفته Keryo و Mate 9 با 4 هسته A73 و 4 هسته A53 به ترتیب توانستند به امتیازهای 1,560 و 1,928 برسد. داستان در حالت چند هسته‌ای نیز با اینکه به تعداد هسته‌‌ها وابسته است باز به همین ترتیب دنبال می‌شود و نمونه‌های 8 هسته‌ای A53 معمولا حوالی 3 تا 4 هزار واحد و نمونه پیشرفته‌تر به امتیازهای فراتر از 5 هزار واحد می‌رسند. امتیاز نهایی A7 2017 در این تست برابر 778 در حالت تک هسته‌ای و 4,068 در حالت چند هسته‌ای است که بخشی از امتیاز پایین‌تر حالت تک هسته‌ای به فرکانس کمتر این هسته‌ها (1.9 گیگاهرتز) تعلق دارد.

 

تست Vellamo شرایطی مشابه Geekbench 4.0 را در حالت‌های تک هسته‌ای (Metal) و چند هسته‌ای (Multicore) تکرار می‌کند در این تست اما برخی دیگر از اجزای سخت‌افزاری گوشی نیز نقش ایفا کرده و از همین رو در گوشی‌های ضعیف‌تر نتایج نسبتا متفاوت‌تری در مقایسه با تست قبلی به دست می‌آید. امتیاز A7 2017 در این تست برابر 1,352 در حالت تک هسته‌ای Metal و 2,405 واحد در حالت چند هسته‌ای یا Multicore است. برای مقایسه، هواوی نوا پلاس با چیپ‌ست 14 نانومتری Snapdragon 625 همین تست را به ترتیب با امتیازهای 3,351 و 4,235 واحد به پایان رسانده بود. شاید در اینجا نیز یکی از دلائل کاهش بیش از اندازه نتایج تست‌های تک هسته‌ای و چند هسته‌ای به کلاک پایین‌تر پردازنده‌ها تعلق داشته باشد.

 

در تست AnTuTu علاوه بر هسته‌های پردازشی، کیفیت گرافیک و حافظه نیز در نتیحه نهایی موثر خواهد بود. نتایج این تست را به چهار بازه مختلف می‌توان تقسیم‌بندی کرد جایی‌که در بازه کمتر از 50 هزار واحد گوشی‌های low-end و ارزان‌قیمت جای دارند، از 50 تا 90 هزار واحد اسمارت‌فون‌های رده میانی رده پایین، از 90 تا 120 هزار واحد اسمارت‌فون‌های میانی رده بالا و از فراتر از 130 تا 150 هزار واحد حوزه پرچمداران و برترین گوشی‌های بازار است. بر همین منوال با نگاهی به عملکرد مدل‌هایی نظیر سونی اکسپریا X با امتیاز 78 هزار، هواوی Mate 9 با امتیاز 118 هزار و LG V20 با 140 هزار به راحتی می‌توان به کلاس کاری آنها پی برد. بر همین منوال با توجه به مجموعه پردازشی میانی رو به پایین A7 2017 دستیابی به رقمی فراتر از 60 تا 70 هزار واحد برای آن پیش‌بینی نمی‌شود. امتیاز گوشی در عمل به 58,971 واحد رسید که با انتظارات اولیه کاملا تطابق داشت.

 

در دیگر تست کلی این رده یعنی PCMark Work 2.0 Performance بار دیگر سناریوهای مختلفی از لحاظ پردازشی و گرافیکی مورد بررسی قرار می‌گیرد. امتیاز A7 2017 در این تست به 3,955 واحد رسید که در مقایسه با هواوی Mate 9 با امتیاز 6,315 و با نیم‌نگاهی به مشخصات پردازشی و گرافیکی هر دو مدل امتیازی منطقی به حساب می‌آید.

در تست گرافیکی 3DMark و در آزمون Sling Shot Extreme نقش گرافیک سه هسته‌ای Mali-T830 MP3 کاملا پر رنگ می‌شود در این تست در حالی که Mate 9‌ با تکیه بر گرافیک پیشرفته و 8 هسته‌ای Mali-G71 MP8 توانست به امتیاز 2.074 ‌واحد برسد از A7 2017 با گرافیکی به مراتب ساده‌تر رقمی کاملا پایین‌تر انتظار می‌رود. امتیاز این گوشی در این تست به 757 واحد رسید که به خوبی به جایگاه میانی رو به پایین این گوشی در بخش گرافیکی اشاره دارد. این امتیاز البته به معنای ناتوانی این گوشی در اجرای بازی‌های مختلف حتی نمونه‌های دارای گرافیک پیچیده نیست و تنها سطح گرافیک حاضر در چیپ‌ست دستگاه را در مقایسه با برترین‌های این رده نشان می‌دهد.

ارتباطات

در نظر گرفتن دو سیم‌کارت مجزا از کارت حافظه بزرگ‌ترین برگ برنده A7 2017‌ در بخش ارتباطی دستگاه به حساب می‌آید. اتصالات نسل چهارم در این مدل با LTE Cat.7 با حداکثر سرعت دانلود 300Mbps و آپلود 100Mbps‌ انجام می‌شود که برای یک گوشی رده میانی اعداد مناسبی است. وای‌فای گوشی از نوع ac بوده و بلوتوث 4.2 آن نیز نسبت به ورژن 4.1 مدل‌های 2016 ارتقا یافته است. گزینه ارتباطی NFC در این مدل نیز حضور دارد که محل آنتن آن در مرکز بخش پشتی و حوالی نشان سامسونگ و پایین‌تر از آن است. در نهایت مسیریاب‌های سه‌‌گانه GPS/GLONASS/Beidou نیز مشخص شدن موقعیت دقیق کاربران فارغ از محل آنها را تضمین می‌کنند.

کلام آخر

Samsung Galaxy A7 2017 اسمارت‌فونی با طراحی خوشایند و نکات مثبت و منفی مشخص است. طراحی تغییر یافته گوشی با وجود ابعاد نسبتا بزرگ (و البته جذب بالای اثرات انگشت) ترکیب خوشایندی را برای این مدل فراهم ساخته و وزن نسبتا بالای آن نیز برای برخی کاربران یک نکته مثبت تلقی می‌شود. از کیفیت صفحه‌نمایش در ترکیب رنگ و کنتراست می‌توان کاملا رضایت داشت اما تغییر رنگ این صفحه‌نمایش با حرکت دادن گوشی و مشاهده پنل از کناره‌‌ها برای مدلی در این رده قیمت چندان جالب به نظر نمی‌رسد. از کیفیت دوربین اصلی در هر دو بخش عکاسی و فیلم‌برداری کاملا رضایت داشتیم هرچند در این مورد نیز حذف لرزه‌گیر اپتیکال از یک سو و در نظر گرفته نشدن وضوح 4K و فول اچ‌دی 60 فریم در ثانیه، رقابت را برای A7 2017‌ در مقابل رقبای سر سخت آن مشکل می‌‌کند. گزینه‌های ارتباطی دستگاه در سطح مناسبی قرار دارد و ارائه دو اسلات جداگانه سیم‌کارت و کارت حافظه بسیاری از دوستداران این برند را راضی نگه خواهد داشت. کیفیت و دوام بالای باتری گوشی دیگر نکته مثبت این مدل محسوب می‌شود. از لحاظ قیمتی A7 2017 در کلاسی قرار دارد که بسیاری دیگر از برندها پرچمداران خود را در این رده عرضه می‌کنند از این رو به سادگی می‌توان شرایط دشواری را پیش روی این مدل برای رقابت با برندهای مختلف به خصوص تولیدات با کیفیت چینی پیش‌بینی کرد.  

آخرین اخبار والیبال.._والیبال_لیگ جهانی والیبال_ بازیکنان والیبال

• چهارشنبه / ۲۴ خرداد ۱۳۹۶ / ۰۱:۰۸
•  دسته‌بندی: توپ و تور
•  کد خبر: 96032313508
•  خبرنگار : 71580
• چاپ

کولاکوویچ در گفت‌وگو با ایسنا: عاشق بازیکنان جنگنده‌ام هستم

سرمربی تیم والیبال ایران پس از پیروزی برابر آرژانتین، گفت: من عاشق بازیکنانی هستم که برای سربلندی کشور، خانواده و پرچم‌شان می‌جنگند.

ایگور کولاکوویچ در گفت‌وگو با ایسنا درباره پیروزی سخت ۳ بر ۲ برابر آرژانتین در روز پایانی هفته دوم لیگ جهانی، اظهار کرد: این دیدار یک بازی خیلی مهم برای ما بود. کسب پیروزی در یک بازی سخت برابر آرژانتین مقابل تماشاگران خودی و آن هم پس از باخت در بازی گذشته برابر صربستان بسیار برای ایران اهمیت داشت. بازیکنانم برابر آرژانتین تمام توان خود را به کار گرفتند و با تمام وجود بازی کردند.

وی ادامه داد: اما در این بازی برای من یک بازیکن بسیار فوق‌العاده بود و آن هم کسی نبود جز جواد معنوی‌نژاد. معنوی‌نژاد مقابل آرژانتین همه چیز را به نفع ما تغییر داد. او با قرار گرفتن در ترکیب جریان بازی را دوباره به سود ایران بازگرداند و باعث شد در نهایت بتوانیم بر حریف پیروز شویم. هر چند او در پایان بازی دچار آسیب‌دیدگی شد اما امیدوارم هر چه زودتر به بهبودی برسد.

سرمربی تیم والیبال ایران در تحسین رقابت تمام عیار بازیکنان برابر آرژانتین، گفت: من واقعا بازی تمام بازیکنانم را دوست دارم. عاشق بازیکنانی هستم که برای سربلندی کشور، خانواده و پرچم‌شان مبارزه می‌کنند. واقعا بازیکنان ایران مرا تحت تاثیر قرار دادند.

کولاکوویچ در مورد حضور پرشور تماشاگران در هفته دوم لیگ جهانی، گفت: هواداران پرشور ایرانی با حمایت‌هایشان در لحظات سخت ما را از وضعیت بد به شرایط خوب هدایت می‌کردند. از اینکه همچنین هوادارانی داریم بسیار خوشحالم. در طول بازی‌ها با حضور گرمشان بسیار به ما کمک کردند و بدون اینکه از باخت‌ها ناراحت شوند باعث رقم خوردن پیروزی‌ها شدند. ما این پیروزی را به تماشاگران ایرانی تقدیم می‌کنیم.

وی در پایان درباره ولاسکو و رقابت سخت با او برای پیروزی، گفت: ولاسکو از بهترین مربیان جهان والیبال است. او نیز همانند من تجربه حضور در ایران را دارد. آرژانتین از لحاظ تکنیکی و تاکتیکی عملکرد خوبی از خود نشان داد اما خوشحالم که در نهایت در سمت تیم برنده میدان حضور داشتم.

انتهای پیام